Op zoek naar de woestijnolifant
Damaraland
Namibië
Saskiahamminga
Op zoek naar de woestijnolifant
Een van de meest bijzondere momenten tijdens onze reis door Namibië was wel onze zoektocht met gids naar de zeldzame en bijzondere woestijnolifant.
In kurkdroog en uitgestrekt Damaraland, met haar droge rivierbeddingen, rotsheuvels, de uitgestrekte vlakten en bergen, leven in de droge rivierbedding van de Aba-Huab rivier woestijnolifanten. Deze olifant heeft zich helemaal aangepast aan het harde leven in dit zeer droge en warme klimaat. Ze zijn iets kleiner dan hun normale soortgenoot en kunnen langer zonder water. Normaal gesproken houden olifanten van veel water (110 tot 200 liter per dag) en bomen met groen blad. In Damaraland is echter geen of nauwelijks water en groeien er bijna geen groene blaadjes aan de bomen. De woestijnolifant moet dan ook lange afstanden afleggen om aan water en voedsel te komen. Ze lopen soms wel 70 kilometer per dag en zijn dus gewend aan weinig voedsel en water. Ze hebben voldoende aan 25 tot 50 liter per dag en kunnen zelfs een paar dagen helemaal zonder water.
Vanuit onze lodge regelen we een vroege ochtend excursie met gids om op zoek te gaan naar dit bijzondere dier. Het is niet toegestaan om met eigen auto de rivierbedding in te rijden. Om 6.00u vertrekken we en hobbelen we al snel over gravelwegen en zandheuvels. Af en toe stopt de gids en speurt de grond af naar sporen. Na een paar kilometer rijden we de rivierbedding in en speuren allemaal hoopvol in de verte. Opeens zien we even verderop onder een boom een olifant staan. Wat gaaf! Met zijn slurf trekt hij takken van de boom af en eet het schors eraf. Hij lijkt zich niets van ons aan te trekken. Even verderop zien we er nog meer lopen, zelfs met hele kleintjes. De gids waarschuwt ons dat de jonkies nog erg nieuwsgierig zijn en dat wanneer ze naar de auto komen we moeten 'bevriezen'. Zo lang de olifanten ons niet buiten de auto zien is er niets aan de hand. Zodra je uit zou stappen worden ze boos en kunnen ze aanvallen.
Nog geen 2 minuten later loopt er een jonge olifant vrolijk op ons af en snuffelt met zijn slurf aan de auto en op een gegeven moment zelfs aan onze zoon. We zijn allemaal muisstil, maar moeten ook een beetje lachen van de zenuwen. Wat bizar! Maar gaaf...
Na even snuffelen loopt hij weer terug naar zijn moeder en lopen ze verder de rivierbedding in. Achter de olifanten aan rent een groep bavianen; zij halen voedsel uit olifantenpoep. Fascinerend om te zien.
De olifanten lijken voorzichtig te eten van de bomen. Op andere bestemmingen in Afrika zagen we de ravage die olifanten aan kunnen richten. De gids vertelt ons dat de olifanten in Damaraland extra voorzichtig zijn met de bomen, om ervoor te zorgen dat de takken en bladeren weer aan kunnen groeien. Bijzonder om te zien.
Wat een prachtige ervaring. Vol nieuwe ervaringen en heel veel foto's rijden we terug naar de lodge, waar we nog lang napraten over deze mooie ontmoeting.
(aanrader mooi (foto)boek: 'The realm of the Desert Elephant - Chris Wildblood)
Foto's
