'Asfaltvreten' tussen Henties Bay en Outjo

Door: LWesterik

Geplaatst op Jan 9, 2011

Vandaag is de eerste dag van de rest van de vakantie en hebben we de reis weer opgepakt. Omdat we na Uis naar Kamanjab zouden rijden maar nu noodgedwongen 2 nachten in Henties Bay hadden gebivakeerd moesten we een behoorlijk stuk Namibië overbruggen in 1 dag. Ondanks de flinke hoeveelheid spierpijn en andere ongemakken zijn we dus doorgegaan. Slapen is het allerergste op dit moment. We worden allebei met grote regelmaat wakker van de pijn in ons lijf, maar zoals manlief zegt: "we voelen dat we leven". Dat is een waarheid als een koe!

Met de belofte bij Haus Estnic in Henties Bay om zéker iets van ons te laten horen zodra we thuis zouden komen en een dikke knuffel als dank voor alle goede zorgen zijn we, na nog een laatste blik op de gecrashte auto, richting Walvis Bay gereden om de cross border-formulieren voor Botswana en Zuid-Afrika op te halen. Vanaf daar rijden we via Swakopmund naar Outjo. Terwijl we koud op de B2 vanuit Swakopmund zaten zagen we een motorrijder voor onze ogen achterop een auto klappen. Gelukkig was er weinig aan de hand, maar de impact was voor ons des te groter.

Ondanks dat we nu dus alleen nog maar over asfalt rijden heb ik zeker de eerste drie uur redelijk verstijfd van angst als bijrijder in de auto gezeten. De eerste 300 kilometer zijn door woestijnachtig gebied en nu pas merk ik de geestelijke impact van het ongeluk. Pas toen er weer bomen en struiken langs de weg te zien waren begon ik enigszins te ontspannen en ben ik zelf ook nog achter het stuur gekropen. Als ik nu niet zou gaan rijden zou ik het nooit meer doen! En rijden is dan ineens iets waar je over nadenkt in plaats van een soort automatisme. Maar wat was ik trots op mezelf toen ik weer achter dat stuur had gezeten!

Eenmaal aangekomen in Outjo hebben we eerst maar eens even boodschappen ingeslagen voor de komende dagen waarna we zijn doorgereden naar de accommodatie. Van Jacqueline (Jdevaan) had ik als tip Mamsella Nature Camp gekregen en dit was werkelijk fantastisch! We waren de eerste bezoekers sinds 22 september 2010 en we hadden een gemoedelijk stuk grond met een traditionele bungalow voor onszelf. Ze hebben hier ook een luxere bungalow, maar daar sliep vannacht niemand. Vannacht zijn we dus een met de natuur.