Damaraland, The lady in white

Door: Jdevaan

Geplaatst op Apr 10, 2010

Voordat we op weg gaan naar Uis besluiten we in Swakopmund nog even naar een Internetcafé te gaan. Voorlopig de laatste mogelijkheid nu we de komende week weer de gebaande paden gaan verlaten. Tot mijn schrik heb ik drie urgente mails in mijn mailbox staan waarin we door ons autoverhuurbedrijf met spoed gevraagd worden om contact op te nemen met het hoofdkantoor in Kaapstad. In allerijl maar eerst naar de dependance in Swakopmund gereden, die ons echter geen informatie mag doorspelen, company policy. De medewerkster in Kaapstad die ik later aan de lijn krijg kan ons echter geruststellen. Via de Namibische douane hadden ze een seintje gekregen dat een van hun wagens het Zuid-Afrikaans grondgebied had verlaten. Standaard wordt dan gecheckt of het de huurders zelf zijn, of dat de wagen mogelijk gestolen is. Hadden ze ons wel eerder mogen vertellen!

De weg naar Uis is gelukkig niet zo lang, want ook vandaag is het alleen maar gravelweg, met helaas maar weinig afwisseling. We willen er wel op tijd zijn, want we hebben vanmiddag nog een belangrijke afspraak gepland met The White Lady. Als we het Brandberg Massief naderen worden we opgewacht door een groep met gidsen. We mogen niet zelf door de Tsisab Canyon maar alleen onder begeleiding. Samen met een Duits stel en onze gids Danny doen we de Highlights tour.

De Brandberg doet zijn naam eer aan, want de top is zwartgeblakerd. Niet rechtstreeks door de hitte, hoewel het hier verschroeiend heet kan zijn, maar door de inwerking van de zon op de mineralen en ertsen die zich in het gesteente bevinden. In de Canyon zelf staat hier en daar nog water wat veel dieren lokt. Zelf zien we alleen wat hagedissen en dassies, maar ook veel insecten.

Vlak voor onze voeten loopt een pluizig beestje, dat ik van wat dichterbij wil bekijken als ik plots door Danny tegengehouden wordt. Het blijkt een giftige spinnensoort te zijn die een ondraaglijke jeuk kan veroorzaken waar je zoals hij zegt jaren last van kan blijven houden. Voorzichtiger geworden lopen we verder als we de sporen zien van een pofadder die hier net voorbij is gegaan. De pofadder heeft een ontzettend scherpe blik en is een van de meest dodelijke slangensoorten. Na ook dat gevaar te hebben ontweken en nog een half uurtje klimmen en klauteren zijn we aangekomen bij het doel van vandaag, The White Lady.

De Witte Dame is een figuur uit een serie rotstekeningen die hier duizenden jaren geleden door waarschijnlijk de Bosjesmannen zijn aangebracht. Over de precieze datum en betekenis van de figuren is al heel wat gespeculeerd. Een theorie verbindt deze figuren met wat er bij Knossos op Kreta aan rotstekeningen is gevonden. De tekeningen zouden volgens die theorie van Europese afkomst moeten zijn, want de `zwartjes` zouden helemaal niet in staat zijn geweest om zulke goede schilderingen te maken. Waar de geleerden het echter wel over eens zijn is dat de dame in het wit helemaal geen dame maar een heer is. Waarom het figuurtje wit is, en de rest rood is niet duidelijk, maar het feit dat de witte figuur een pijl en boog draagt duidt er toch sterk op dat het een krijger is. Dat hij in wit is gekleed is heeft waarschijnlijk de betekenis dat hij ook sjamaan was, een soort medicijnman. Iemand die zorgt voor het wel en wee van de groep.

Als we later in ganzenpas achter Danny aan weer terug naar beneden lopen naar de uitgang begint het al te schemeren. Als ik omkijk zie ik nog wat oplichten in de verte. Ik stel me gerust met het idee dat het de White Lady is, die ook voor ons wel en wee zorgt en ons dus behouden naar de uitgang zal gidsen.