Griezelen in het donker, de nachtmerrie begint.
Centraal Namibie
Namibië
Agrotewal
Griezelen in het donker, de nachtmerrie begint.
Superlatieven schieten tekort om de ligging van het Hippo chalet op Dusternbrook farm te omschrijven. Maar het chalet zelf zou op kamperen lijken zoals ik had besproken met de eigenaar. Zelf vergeten te vragen of er een koelkast of airco zou zijn. Dom natuurlijk is geen van deze dingen aanwezig. Het dichtsbij zijnde restaurant is 3,5 km verder en de weg is de slechtste die ik ooit gereden heb en dat wil heel wat zeggen. Omdat we deze weg in het donker zouden moeten rijden en mijn man er net achter gekomen is dat onze reserve band leeg is besluiten we de restanten maar op te eten.
Niet klagen het uitzicht is fenomenaal en wat maakt het dan uit dat er alleen nog een fles warme wijn is, wat oude crackers en nog drie plakjes ham. En vooral niet vergeten wat lauwe maar toch bruisende cola. Hans gaat aan de wijn, ik drink nooit en het chalet beloofd voor de nacht weinig goeds. Daar ik alle overnachtingen heb uitgekozen voel ik met toch wel schuldig. Gelukkig vind ik nog een pakje oudbakken koekjes en hoef niet met een lege maag naar bed te gaan.
De zonsondergang, onze laatste in Namibie is geweldig echt een waardig afscheid, alleen beginnen er heel veel insecten rond te zoemen. Giganten die ik nooit eerder heb gezien vliegen voorbij. Manlief door de warme wijn overmand besluit al vroeg naar bed te gaan. Ja alleen buiten zitten heb ik na een half uurtje bekeken. Het is aarde donker, voor mensen die al eens in Namibie geweest zijn heel herkenbaar denk ik. Het zoemt, knort en ik hoor hyena's. Het idee dat ik zonder het te zien benadert kan worden door iets engs neemt grotere vormen aan.
Okee dan maar even douchen, oeps dat valt tegen koud en de hagedissen schieten voor mijn voeten in alle spleten van het chalet. Lichtje uit en mopperend en op de tast vind ik mijn bed. Oei glibber, glabber wat voel ik onder mijn voeten. Een zweefduik en ik lig. Mijn zaklampje ligt onder mijn kussen, heel verstandig dat had ik al eerder nodig gehad. Net als altijd ga ik lekker lezen dat leidt af. Slim hoor, nu komen alle griezels op me zitten. Grote torren, landen in mijn gezicht en verder is alles wat vleugels heeft en kleiner is dan mijn handpalm is volgens mij aanwezig. De hut is zo heet dat ik vrijwel ontbloot op het matras lig, we zijn de afgelopen weken zo verwend met airco's en ventilatoren, dat het zweet al weer van me afglijdt. Hans snurkt lekker door, ik kan hem niet porren het zijn twee eenpersoonsbedden die ver uit elkaar staan. Snel het lampje uit, ik lig doodstil maar wat kruipt daar over mijn been omhoog ik sla het weg, om meteen daarna belaagd te worden door allerlei andere vliegende en misschien wel kruipende griezels. Had ik vanmiddag ook niet een grote spin gezien en eerder in mijn vakantie hadden we visite van 2 schorpioenen.
De paniek slaat toe, in mijn wanhoop trek ik snel het dekbed over me heen. Ik ga liever dood van de hitte dan dat ik opgegeten, gestoken en aangevallen wordt door onbekende beesten. Wat een fantastisch idee de engerds zitten nu onder het dekbed het kriebelt, glibbert, steekt en ik spring uit bed. Ik sluit met wel op in de toilet ofzo maar in dat bed ga ik niet meer liggen. Slim hoor het is een grote ruimte en ook in het toilet krioelt het van de beestjes. O had ik maar een klamboe, maar wat zie ik een grote bus insecticide. Zal ik of zal ik niet. Op de bril over denk ik mijn penibele situatie, spuiten gaat wel tegen mijn principes in. Op het moment dat er onder de deur een paar grote poten van een spin verschijnen neem ik mijn besluit. Ik spuit me helemaal in en gewapend met de bus hink stap spring ik naar het bed. Daar aangekomen spuit ik royaal alles in.
Geen idee hoelang het nog geduurd heeft maar na verloop van tijd hoor ik alleen nog maar het gakken van de ganzen en laten de beestjes mij met rust. Wanneer ik 's morgens wakker wordt, na deze korte en heftige nacht, zie ik het paradijsje waarin we mogen verblijven met andere ogen. Wat is het hier onbeschrijfelijk mooi, maar zou ik nog een nacht hier moeten slapen dan dook ik mooi in de auto. Liever trotseer ik grote gevaarlijke roofdieren die 's nachts ronddolen dan nog een nacht met alle griezels die Namibie rijk is.
Maar Dusterbrook heeft op onze zo'n grote indruk achtergelaten dat ik er nog een tip voor de dapperen onder ons over zal maken. Of zal ik zeggen de verstandigen die gewoon op reis gaan met een klamboe.
Foto's
