Luchtspiegelingen en Hardap Dam Nature Reserve

Door: LWesterik

Geplaatst op Dec 18, 2010

Ergens in de verte is er een glinstering op de weg, een weerspiegeling van de zinderende warmte boven het zwarte asfalt. Eens in de zoveel tijd doemt er uit de luchtspiegeling een auto of vrachtwagen op om vervolgens weer kilometers lang niets of niemand tegen te komen. Zelfs dorpen zijn hier niet te vinden. Het enige dorp wat we voor Mariëntal tegenkomen en wat ook nog een benzinepomp zou bezitten volgens de wegenkaart leek een kleine, haast verlaten, nederzetting. De Shell-benzinepomp was gesloten en in geen velden of wegen was een sterveling te bekennen.
Gelukkig hebben we nog voldoende benzine en is tanken dus niet de grootste noodzaak.

Vanaf Mariëntal pakken we de C20 om Hardap Dam Nature Reserve in te rijden. Helaas waren er van de 80 kilometer gravelweg maar 20 kilometer begaanbaar wegens wegwerkzaamheden. En omdat we rond het middaguur het park inreden was iedere zebra, neushoorn, eland en kudu (die ze hier volgens ingewijden zouden hebben) zo intelligent om zich te verstoppen in het struikgewas. Al wat we zagen waren wat springbokken en pelikanen.
Vlak voor we het park uitreden ontdekten we nog 1 afslag die we nog niet genomen hadden. Wellicht dat daar de zebra's, neushoorns en elanden met de luipaarden zaten te kaarten (ze moesten toch ergens zijn). Verder dan 2 struisvogels, veel keien en los zand zijn we niet gekomen. Waar we dachten dat ook deze afslag een loop zou zijn bleek dit een weg naar een picknickplaats die als eindpunt de picknickplaats had. En dan sta je daar, met je gewone personenauto. Onderaan een heuvel die we achteraf gezien maar beter niet af hadden kunnen gaan. De hellingsgraad was moeilijk in te schatten vanwege het feit dat er ook nog 2 flauwe bochten in zaten. Feit is wel dat je Hardap Dam beter niet met een standaard personenauto kunt doen.
Gelukkig zijn we, ware het niet dat we er 3 pogingen inclusief het verwijderen van de grootste keien, boven gekomen. Een kleine check onder de auto gaf ons aan dat alles in ieder geval op zijn plek was blijven zitten en dat we niet ineens lekkages of andere ongemakken hadden. En zo had het toch écht niet geklonken!
We waren nu wel blij dat we hadden gekozen voor de wat hogere Nissan Tiida in plaats van de Toyota Corolla. Bij de Toyota hadden we gegarandeerd de hele auto leeg moeten halen en de bandenspanning enorm moeten laten verlagen.

Terwijl we het Nature Reserve uitrijden richting Stampriet wordt de aarde om ons heen steeds roder. Morgen rijden we richting SossusVlei, dus we weten wat onze voorbode is.