Vandaag bezoeken we Cape Cross, waar een chaotische kolonie van tienduizenden (ongeveer 75.000!!!) pelsrobben op het land voor een geweldige herrie zorgt. Op de drukste periodes liggen er wel 200.000 pelsrobben tegelijk!
Vooral in oktober is het een drukte van belang als het paringsseizoen aanbreekt. De mannetjes onder elkaar bevechten hun eigen territorium op leven en dood. Nadat het vrouwtje bevrucht is geraakt, duurt het vier maanden voordat het embryo tot ontwikkeling komt, waarna de zwangerschap nog acht maanden duurt.
De jonge zeehonden komen meestal in november en december ter wereld en deze geboortegolf duurt meestal zo'n 34 dagen. Deze jonge dieren zijn erg kwetsbaar voor aanvallen van roofdieren, voornamelijk jakhalzen.
Deze roofdieren zie je ook regelmatig rondom de kolonie en zijn altijd op zoek naar een (makkelijke) prooi. Regelmatig zul je een jakhals betrappen op het doden van een jong...zielig...maar dat is nou eenmaal de natuur.

Zodra we op de parkeerplaats arriveren, is het een drukte van jewelste en dan heb ik het niet over toeristen. De penetrante visgeur dringt diep door...echt heel erg smerig! Ik sla mijn sjaal over mijn neus zodat ik even kan acclimatiseren.
Overal liggen of schuifelen zeehonden en het kabaal is serieus oorverdovend. Ik heb nog nooit zoveel zeehonden bij elkaar gezien.
Er is een speciale boardwalk aangelegd zodat je veilig langs de zeehonden kunt wandelen. Deze moet je wel eerst veilig bereiken...en dat valt niet mee. Menig toerist trekt een sprintje richting het poortje met een schuifelende zeehond in zijn kielzog...zo ook wij. Ik ben blij de boardwalk te hebben bereikt en achter het poortje staan tweetal zeehonden luid te schreeuwen. Helaas jongens...poortje dicht.
Overal, maar dan ook overal liggen zeehonden...duizenden! Alles schreeuwt door elkaar, er wordt gevochten, gezwommen, geslapen en nog veel meer. Ik begin aan de stank te wennen en mijn camera maakt overuren. Ik vind het geweldig!