Dit San meisje woont op de plaats waar haar voorouders rotstekeningen hebben achtergelaten. Daarnaast worden verhalen met levenslessen doorgegeven.
Dit verhaal waarschuwt dat alles een keer uitkomt!

Heiseb de tovenaar was bevriend met Ikaamaegab, een raar figuur met ogen in zijn tenen.
Heiseb wist hier niets van.
Op een dag vroeg Heiseb Ikaamaegab met hem mee te gaan om wilde aardappelen te zoeken.
Het was een vreemde tocht, want Ikaamaegab moest steeds zijn voeten optillen om te zien waar hij liep. Natuurlijk vond hij geen aardappelen, maar deed in plaats daarvan dikke vette wortels in zijn tas.
’s Avonds werd een kampvuur aangestoken en de aardappelen werden in de as gelegd. Ikaamaegab zei dat hij zijn voeten wilde warmen en schoof dichterbij om de aardappelen beter te kunnen zien.
Maar Heiseb had hem door. “Kom’ zei hij, “ik zal je voeten even warmen” en hij gooide hete kolen en as over de voeten van Ikaamaegab.
Met een kreet van pijn sprong deze op, rende naar een poel dichtbij en sprong erin om zijn brandende ogen te koelen. Hij had niet gezien dat de poel diep was en hij verdronk.
De gemene Heiseb at in zijn eentje de aardappelen op.