rondreis zuidelijk en oost Afrika (deel 2)

Door: Caar

Geplaatst op Nov 1, 2014

Mijn eerste overnachting in Namibië is bij de Fish river canyon de op één na grootste canyon van de wereld hij is 27km breed en 550m diep en is ongeveer 160km lang. Naast zijn schoonheid is hij ook belangrijk zo zijn hier vele geografisch ontdekkingen gedaan. Naast deze canyon is er ook de meer bekende canyon in het Namib-Naukluft national park waar ondermeer de sossusvlei voorkomt. Dit np is net zo groot als heel Zwitserland en er komen hier dieren voor die nergens anders te wereld voorkomen. Zoals vele met mij ben ik deze ochtend vroeg opgestaan om 5uur. Dit om de zonsopkomst op duin 45 te zien. De kleuren die het zand aanneemt als de zon opkomt is niet te beschrijven zo mooi en wat het helemaal magisch maakt is dat er voor je struisvogels en springbokken lekker relaxt rondlopen. Na deze spectaculaire ochtend reis ik verder naar Sossusvlei en deadvlei. Deadvlei dankt zijn naam aan het feit dat hier bomen van 900 jaar oud staan die helemaal uitgedroogd zijn. Een dag later doe ik een excursie met een echte bosman. Ik heb nog nooit een gids zo goed horen vertellen iedereen in de tour was dan ook muisstil en hing aan zijn lippen. Hij vertelde ons niet alleen over de omgeving en hoe de woestijn werkt maar hij kon ook alle sporen die door het zand liepen verklaren. 1 schokkend feit dat hij vertelde was dat er vroegen op de bosmannen was gejaagd omdat de kolonisten bang waren voor deze mannen.
Dit was de eerst keer in mijn leven dat ik heb gekampeerd en hoewel het mij bijzonder goed beviel was ik toch ook weer blij dat ik na een week in de wildernis in Namibië en Zuid-Afrika in een hotel kon slapen. Voor mij is het normaal dat ik altijd een bed, elektriciteit en stromend water tot mijn beschikking heb maar mijn Afrika avontuur heeft mij geleerd om hier heel blij mee te zijn want het is namelijk niet voor iedereen vanzelfsprekend.
Na mijn hotel break in Swakopmund wordt het weer tijd voor de wildernis op naar Spitzkoppe. Dit is een plaats dat niet meer is dan een grote berg met daarom heen 3 huizen. Spitzkoppe staat bekent om zijn rotstekeningen getekend door de Khoi San tribe. De rotstekeningen zijn niet echt duidelijk, ze zijn erg aan het vervagen. Daarom maar een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt om vervolgens de bordjes swimmingpool te volgen. Met heel veel moeite paste mijn grote teen erin.
Het Wk voetbal is nog steeds bezig en daarom nodigt een lokale man mij uit om bij hem het Nederlands elftal te komen kijken. Aangekomen bij zijn huis blijkt het huis van top tot teen oranje te zijn geverfd. Hoewel de wedstrijd uitermate saai is, is het toch een avond geworden die ik niet snel zal vergeten. Dit vind ik zo mooi aan de mensen die ik tegengekomen ben deze rondreis ze hebben vaak helemaal niks maar ze zijn zo trots op het geen dat ze wel hebben en doen er echt alles aan om het jou naar je zin te maken.
De volgende dag staat er een ontmoeting met de Himba tribe op het programma. De Himba mensen zijn normaal gesproken een nomadisch volk maar om de meeste van deze mensen met rust te laten zijn er een paar jaar geleden speciale werkdorpen opgezet. Van te voren had ik al zo mijn twijfels of dit wel echt is wat ik wil doen. Maar aangeraden door een paar toeristen die ik tegen kwam ben ik er toch maar naar toe gegaan. De Himba mensen zijn makkelijk te herkennen door hun unieke jurken en haardracht die ze oker maken. Ook hier in dit dorp leven de Himba’s nog op traditionele wijze ze komen rond door hun vee en ze gebruiken nooit water. Ik voelde me niet op mijn gemak tussen deze mensen en zij gaven mij ook het gevoel dat ik niet echt welkom ben. Dus na even te hebben gespeeld met de kinderen ben ik vertrokken.