Deel 1/5 Roadtrip door Zuidelijk Afrika (Namibie, Botswana en klein gedeelte Zambia)

Door: Marcvankessel

Geplaatst op Jul 10, 2016

Het is zover.
Na een vlucht van 11 uur kan ik beginnen met mijn roadtrip door Zuidelijk Afrika.
Helemaal in mijn uppie een reis van 6000 km door Namibie en Botswana en een klein gedeelte van Zambia en Zimbabwe. Ik heb er ruim 5 weken voor uit getrokken.

Op internet had ik een goedkoop autoverhuur bedrijf gevonden.
Ik weet nu waarom.
Het is een oud barrel met meer dan 200.000 km op de teller. Hier en daar een deuk en wat krassen, en met een CD speler waarbij gewaarschuwd werd om er geen CD's in te stoppen.
Het mag allemaal de pret niet drukken.
Het avontuur kan beginnen.
Geen reden om een dag te aclimatiseren in Windhoek, maar gelijk 'on the road' naar Buitenpos, op de grens met Botswana.
Het begin van de Kalahari desert.

Eerst passeer ik Gobabis, het laatste 'stadje' voor de grens.
Het is een stadje zoals je vaker tegen komt in Afrika; overal locals die maar wat rondhangen.
Bij het tankstation een man of 10, bij de plaatselijke supermarkt 20 man en onder een boom ook weer een groepje.
Ze praten wat en ze lachen wat.
Voor het eerst zie ik ook Herero vrouwen met hun traditionele (victoriaanse) klederdracht. Dit is nog een overblijfsel van het Duitse kolonialisme uit de 19e eeuw.
Bij het tankstation neem ik een kop koffie.
Helaas, het is niet te zuipen.
Maar dat geeft niet. Hier geen Starbucks. This is Africa!

In Buitenpos verblijf ik op een ranch met een groot stuk land.
Er leven hier o.a. luipaarden, wilde honden, cheetah's, kudu's, springbokken en gazelle's.
Omdat de reserve betrekkelijk klein is zijn de dieren vrij eenvoudig te spotten. De reserve is verdeeld in 2 stukken; een gedeelte waar de roofdieren zitten en een gedeelte waar voornamelijk wrattenzwijnen, gnoes en kudu's rond grazen.
In dat laatste gedeelte worden -onder begeleiding- wandelsafari's gehouden.

Op het moment dat ik bij de afrastering mijn statief wil uitklappen om een kudu te fotograferen, komt de eigenaresse aan lopen. Een aardige -duits sprekende- vrouw van rond de 65-70 jaar.
Ze gebaart me dat ik het hek mag open doen.
Eerst verwacht ik nog dat ze met me mee loopt, maar ik blijk er alleen - dus zonder begeleiding- in te mogen.
De kudu die ik reeds had gespot is natuurlijk al weer weg.
Maar na 10 minuten wandelen kom ik een waterplaats tegen, en hier zie ik een aantal dieren.
Ze zijn echter erg schuw.
De afstand tussen mij en hun bedraagt zo'n 30 meter, en ondanks dat ik ben gaan zitten houden ze me continu in de gaten.
Op het moment dat ik op mijn knieen wil gaan zitten om een foto te maken sprint de eerste weg.
En in een fractie van een seconde volgt de rest.
Daar sta ik dan, met mijn fotocamera in de aanslag, voor een verlaten waterplaats.
Mijn eerste wandelsafari ervaring.
Gelukkig tref ik iets verder weer een aantal dieren. Maar ook hier is het weer het zelfde, ze zijn zo schichtig dat ik besluit om maar gewoon te gaan zitten en te genieten. Dan maar geen foto's.

Wanneer ik terug kom om de ranch is er net een grote overland truck gearriveerd. Een 4WD vrachauto met een inmense koeienvanger voorop, honderden kilo's bagage en plaats voor +/- 15 toeristen. Zij krossen ook Zuidelijk Afrika door.
Alles is geregeld; proviand, tenten en een kok incluis.
Not my cup of tea. Maar ieder zijn ding natuurlijk.

's-Avonds eet je op de ranch wat de pot schaft. En dat is niet erg. Een heerlijk buffet met steak en stoofpot van kudu en springbok. Namibie; duidelijk geen bestemming voor vegetariers .
Voor overland groep geen buffet; zij gaan ook de wandelsafari doen.
Onder begeleiding.
Zij wel. Hihi.

Mijn eerste dag zit er op. Moe maar voldaan kruip ik mijn bed in.
Morgen de grens over naar Botswana.