Van Opuwo naar Grootberg deel 1
Namibië
Afrika
Dtijms
Van Opuwo naar Grootberg deel 1
3 augustus Ohakane Lodge - Opuwo
Vandaag hebben we wat meer haast om weg te komen omdat we best een lange reis voor de boeg hebben. Niet vanwege het aantal kms maar meer omdat we niet precies weten hoe goed weg die we af te leggen hebben, te berijden is. Om 7 uur schuiven we aan bij het ontbijt in de lapa en de ober 'Sorry' is ook weer paraat. We noemen hem maar zo omdat hij voor alles -I’m sorry- zegt dus dat is vast zijn naam, haha. Gisteravond hadden we aan hem gevraagd hoe het toetje heette, dit had hij nagevraagd en hij zei: I’m sorry, we call the dessert ‘lep lep lekker’.
Na het ontbijt pakken we onze spullen in de auto en willen dan snel afrekenen maar helaas zijn er meer mensen met dit idee. Bovendien blijkt het creditcardapparaat niet goed te werken. Geen probleem want we hebben genoeg cash geld mee maar ja, het grootste deel wel ingepakt in de koffers die al in de auto liggen...niks snel vertrekken dus!
Bij het BP station tanken we de auto nog even vol, voorlopig zullen we geen tankstations tegenkomen. Terwijl we tanken zien we een jongetje staan die het erg koud heeft, we praten nog wat met hem en geven hem ons laatste uit te delen t-shirt. Veel te groot maar hij trekt het toch dankbaar aan.
Rond half 9 gaan dan echt op pad, we nemen de C43 richting Sesfontein.
Dit is een gravelweg en hij is niet al te best: veel ribbels en gaten en we rijden door veel droge rivierbeddingen met veel stenen.
Maar ook hier weer een erg mooi landschap, en heel afwisselend. Eerst begroeide bergen, op een bepaald stuk veel boababbomen, later savannelandschap en daarna weer veel bergen.
Na een poosje wordt de weg wel wat beter, gladder, alhoewel het verraderlijk is want sommige stukken zijn ineens toch slecht. Regelmatig lopen er ook nog koeien op de weg dus het blijft goed uitkijken. We zien ook veel Himba- en Herero-nederzettingen langs de weg, vaak maar van een hut of 7 groot, met een kraal erbij voor het vee. De meeste zien er verlaten uit, maar wij weten inmiddels dat de mannen met het vee op pad zijn. Dan zien we opeens veel grond eekhoorntjes langs de weg, leuke beesies zijn dat toch! En blijkbaar vinden ze ons ook leuk want ze blijven nieuwsgierig naar ons kijken.
Ineens komt er een heel steil stuk weg, maar hier zijn waarschijnlijk al de nodige problemen geweest want het laatste stuk bergop en bergaf is geasfalteerd. Na een poosje is er opeens een hele smalle bocht die vol ligt met stenen en stukken rots, alhoewel nergens afgeraden, lijkt het ons bijna onmogelijk om daar met een normale auto door te rijden. Wij hebben gelukkig een (permanente) 4x4 auto bij ons en met veel geduld lukt het ons stukje voor stukje er door te rijden. Daarna worden we meteen weer beloond: uitzicht op een hele grote wijdse vlakte, mooi om te zien!
We komen onderweg nauwelijks verkeer tegen. Wel zien we zo af en toe, als we in de buurt van een rivierbedding komen, wild langs de weg lopen, dit is ook wel logisch want verder is alles erg droog onderweg. We zien o.a.: springbokkies, zebra's, gemsbokken. In de buurt van de nederzettingen lopen vooral grote kuddes geiten.
We besluiten om niet naar Sesfontein te gaan omdat we al lang onderweg zijn en ongeveer pas op de helft van de rit. Bovendien hebben we geboekt bij een lodge met mooi uitzicht, daar willen we ook nog van genieten, en aangezien het hier al rond half 6 donker is, willen we daar ook niet te laat aankomen.
Dan rijden we opeens door een rivierbedding met water...in de Hoanibrivier staat behoorlijk wat water, er zijn zelfs vrouwen aan het wassen. Het is echt opvallend maar later zouden er nog vele stroompjes volgen, in de verte al te herkennen aan het groen en de bomen die daar in de buurt groeien.
Na Khowarib wordt de weg beter, zo te zien is er net geschaafd, hoera even wat minder door elkaar geschud worden! Een stukje verderop is een rij met kleine tafelbergjes in de verte te zien, mooi! We maken meteen foto’s, maar aangezien we steeds dichterbij deze bergen komen, hebben we dus heel veel foto’s ook. (doet me denken aan die keer dat we onze eerste olifanten in het Addo zagen, verrukt maakten we foto’s, maar de olifanten kwamen steeds dichterbij, en we maakten dus plenty foto’s, en wij hadden toen nog geen digitale camera)
Langs de weg zien we ook nog struisvogels lopen, wat een parmantige beesten zijn dat toch, maar geen brave broeders!.
Als we onze lunch genieten onder een van de weinige schaduwbiedende bomen langs de weg, merken we pas hoe warm het is: 31 graden! Maar er zijn hier ook veel wespen dus lang blijven we niet.
Grappig is het om de zgn. bottletrees langs de weg te zien, bijzondere boompjes vanwege de vorm: kegelvormig van onderen, een hals van boven en een gladde bast.
Bij Palmwag komen we bij een zgn vetinary check, al is het is ons niet duidelijk wat ze precies checken. Keken ze bij de vorige check alleen naar ons internationale rijbewijs en wilden ze weten of we uit Rusland kwamen (terwijl er duidelijk Nederland op staat), dit keer wilden ze alleen het rijbewijs zien en noteerden het kentekennummer van de auto. Daarna komt er nog iemand bij de auto staan en hij vraagt naar onze voornamen. Telkens als wij er 1 noemen gaat hij het daarna spellen, toen hij bij die van onze dochter was aangekomen, haalde hij een kastanje/noot te voorschijn, toen hadden we pas door dat hij niet bij de check hoorde en ons zo’n kastanje wilde verkopen met de naam erin gekerfd! Die willen we niet en we vertellen dat we die al hebben, en laten de onze zien. We voelen ons vrij dom als we wegrijden.
(de rest volgt in deel 2)
Foto's
