zwemmen met walvishaaien
Tofo
Mozambique
Zeester
zwemmen met walvishaaien
De volgende ochtend vertrekken we al vroeg met het busje met daarachter een overdekte aanhanger (ei model) voor de bagage en wat keuken materiaal,.
Het doel van vandaag is Tofo, aan het strand! Jippie.
Een leuke tocht, wel erg vlak en met veel politie controles. Boodschappen doen bij de Shoprite! Onderweg zien we kleine stenen oventjes waar de mensen stenen in bakken. Niet voor eigen gebruik, want de hutjes zijn van riet/gras? Verder veel vrouwen die van alles op het hoofd dragen, van hout tot regentonnen. Ook zien we plekken waar witte plastic zakjes hangen te wapperen. Het blijkt dat dit plekken zijn waar ze vers gebrande pistache nootjes verkopen. Heerlijk.
Onderweg kopen we hout voor de kok en houtskool.
We houden een lunch stop ergens langs de kant van de rode stoffige weg; eitje gaat open en daaruit komt een tafel, brood, vlees, komkommer, bekers en bestek. Picknicken maar.
Halverwege de middag worden we weer aangehouden en dit keer is het serieus. We moeten mee naar het bureau, met zijn allen! Dus wij moeten, achtervolgt door de politieauto kilometers terug rijden naar het eerst volgende dorp! Het blijkt dat het om de aanhanger gaat, die mag er niet achter hangen! Na heel wat gebakkelei, steekpenningen en telefoontjes mogen we na anderhalf uur toch, samen met de aanhanger weer verder.
Het begint al donker te worden en het lijkt wel of we nooit in Tofo aankomen. De asfaltweg veranderd in een zandpad en dat gaat kilometers door. Onderweg zien we veel “winkeltjes” verlicht, dus er is leven in de brouwerij, maar wij blijven maar rijden over zandpaden! Handig straks voor de mensen die een trolley tas hebben!
Eindelijk rond half 8 staan we stil bij wat hutjes???? (www.casabarry.com)
Het blijken echter geen hutjes te zijn, maar grote ruime hutten, met terras en achterin een aparte douche met toilet. Bedden onder klamboe en er is elektriciteit! Ook is er een heel leuk restaurant met groot terras en met bar bij.
Hoe idyllisch het hier eigenlijk echt is, zie ik pas de volgende dag als het zonnetje of eigenlijk de nieuwsgierigheid me uit bed haalt. Daar loop ik dan op een mega breed strand, om vijf uur ‘s morgens, heerlijk. Je zou hier echt kilometers langs de mooie kustlijn kunnen lopen. De enige andere levende ziel, zijn vissers die bezig zijn hun kleine houten bootjes klaar te maken om te gaan vissen. Tofo ligt in een inham en ze lopen het eerste stuk naast de boot, tot ze in open zee zijn. Daar springen ze in het bootje.
Het water is mooi helder, met een sterke stroming, maar heerlijk om in wakker te worden.
De verwaarloosde toeristen huisjes aan het strand ontwaken langzaam. Het wordt door het licht al mooier, het zand, de kleur van het water, de lucht! Werkelijk schitterend. De locale bevolking komt ook langzaam tot leven, het eerste komen de kinderen die armbandjes verkopen. Maar verder laat iedereen je met rust. Het “centrum” is een klein stukje verderop, hoofdzakelijk een toeristen markt en wat huisjes. Verder staan er wat toeristen plekjes langs de kust.
Op het programma vandaag staat “snorkelen met walvishaaien”?! (www.tofoschuba.com)
Duiken is ook mogelijk, maar daar heb ik geen ervaring mee.
We krijgen eerst een instructiefilm, daarna bril en flippers uitzoeken . Ik heb mijn eigen bril mee en ga op zoek naar een stel flippers.
Dan naar een soort zodiak; Allemaal duwen en op teken de boot in klimmen. Daar volgens de instructie de voeten onder het touw en je goed vasthouden aan een ander touw. De deining is enorm en al heel snel krijgen er een paar een witte neus. De golven zijn echt meters hoog. Als we daar door zijn hangen er al en aantal over de rand.
Dan brillen op, flippers aan en wachten op het teken; …..jump! Wow…onvoorstelbaar wat je dan ziet; een mega vis. Gaaf, helemaal te gek, maar ook wel een beetje angstig, weg blijven bij die staart! De walvishaai van toch wel een meter of 10 zwemt ongestoord langs ons, trekt zich echt niks van ons aan.
Als de vis weg is, de boot weer in en na een kwartiertje weer; … jump. Nu was ik er gelukkig op voorbereid hoe groot hij zou zijn…. Magnifiek. Ik kom vlak voor zijn kop in het water, maar ik vergeet foto’s te maken. Zo gaat het een aantal keer en iedere keer als ik de boot in klim, is er weer eentje zeeziek geworden. Uiteindelijk besluiten we, als groep om maar terug te gaan. In de tijd dat de “snorkelploeg” in het water lag, hadden de andere een mantra gezien! Ook leuk.
De zee is inmiddels zo ruw en het is hoog water, dat we ergens anders aan land moeten. Dit gaat niet helemaal volgens de regels!
Terug aan wal even langs Dino’s om eindelijk even het thuisfront iets te laten weten. Pech, problemen met internet.
Het is in Tofo gewoon heerlijk relaxen; beetje zwemmen, langs de kustlijn wandelen, of op het terras van het restaurant kijken hoe de lokale bevolking zich hier op zondag vermaakt (met veel drank).
’s Avonds is het geen aanrader om een lekkere strandwandeling te maken in de maneschijn, het schijnt dan niet veilig te zijn
Inmiddels is ons monster ook aangekomen; een grote blauwe overland truck. Beneden ruimte voor alle bagage, keuken- en kampeerspullen en daarboven zitten wij op luxe busstoelen. Er is een kleine bibliotheek en ook een kluisje.
Hiermee vertrekken we de volgende dag naar Vilanculos.
Foto's
