Het ontbijt met de duizend vliegen.
Mauritanië
Afrika
Mandy en peppi
Het ontbijt met de duizend vliegen.
9 maart 2006
Gisteravond zijn we de grens gepasseerd van Marokko naar Mauretanie (nouadhibou).
Bij de grenspost van Marokko werden we van grenskantoortje naar grenskantoortje gestuurd en als we eindelijk dachten alles te hebben moesten we weer naar een ander kantoortje, maar uiteindelijk rond half 6 savonds waren we en de auto dan toch door de grenspost heen.
Nu kwam het deel waar we ons van te voren een beetje zorgen over hadden gemaakt .. het stukje niemandsland tussen Marokko en Mauretanie, het stukje land waarvan gezegd wordt dat er nog steeds mijnen liggen.
Nu hadden we van een goede vriend de tip gekregen uit te kijken naar een mauretaanse man in een zwart peugotje 205, die zou ons door het niemandsland kunnen gidsen en ons helpen bij de grens van Mauretanie en ... hij had ook een camping waar we konden overnachten.
Deze man bleek achter de Marokaanse grens snel gevonden en in zijn bandensporen zijn we naar de grenspost gereden van Mauretanie.
Onderweg hebben we de nodige uitgebranden autowrakken zien liggen , echt slachtoffers van mijnen? of gewoon een subtiele waarschuwing en een moneymaker?.
De grenspost van Mauretanie bestond uit een klein houten gebouwtje met twee mannen erin die diep in slaap waren!
De grenspost was al gesloten en we zouden daar in niemandsland moeten overnachten, nou niet echt een fijn idee.
Maar na veel babbellen van onze nieuwe "vriend" met zijn peugotje en natuurlijk een klein bedag , kwamen de stempels toch in onze paspoorten en mochten we door.
Welkom in Mauretanie!
Oja , bij onze nieuwe "vriend" hebben we geld gewisseld (want met marokaans geld konden we natuurlijk onze overnachting op zijn camping niet betalen) en meteen even veel geld "verloren "met de wisselkoers. ("citaat:"marokaans geld is hier niet zo veel waard , we hebben liever euro's ).
Aan gekomen bij de camping bleek dit een binnenplaats van zijn huis te zijn waar je in een laag zand met beton eronder je tent kon opzetten en je haringen in het beton kon meppen. Ook is er een kamer met allemaal kussens op de vloer die dienst deed als hotelkamer en waar de twee argentijnse reizigers die we ook bij de marokkanse grens hadden gezien verbleven.
De tent stond, extra benzine was gehaald en lekker geslapen.
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om om 05.30 uur te vertrekken met de eigenaar van de camping/gids naar ons ontbijt.
Een echt mauretaans ontbijt bij een nomade/kamelenfamilie.
Na een minuut of 20 te hebben gereden ( de mensen uit argentinie zijn ook mee, zij zitten in de auto van de gids) stopte we bij een winkeltje zodat onze gids wat stokbrood en een potje honing kon kopen.
Na ongeveer een minuut of 45 gereden te hebben kwamen we bij een grote nomadetent en daar moesten we wezen.
Buiten stond de vader van de familie met zn twee kids ons al op te wachten.
We werden de tent inbracht en moetsen plaats nemen op de vele kussens op de grond en werden bevolen te "relaxen".
Terwijl we aan het wacten waren op ons ontbijt kwamen we er al gauw achter dat we niet de enige in de tent waren... met ons waren er een heleboel vliegen die overal op je zaten , in je oren, neus, ogen echt om gek van te worden.
Maar,we moesten relaxen. Na een tijdje ( en veel gewapper naar de vliegen) werd ons stokbrood gebracht, met het potje honing en werd er door een donker afrikaanse man ( waarschijnlijk slaaf/bediende van het gezin) thee voor ons gezet.
Het eerste kopje thee was bitter, de tweede al iets zoeter en de derde ronde zou zoet zijn.
Ondertussen wat proberen te eten van het stokbrood en de echte "mauretaanse" honing zonder te veel vlieg naar binnen te krijgen probeerde we te relaxen en wachten we op onze derde en zoetste kopje thee.
Maar wonder, de tijd was op, geen tijd meer voor relaxen en geen tijd meer voor de zoete thee, zelfs bijna geen tijd meer voor foto's van het gezin en de tent, nee.. de gids leek in ene haast te hebben en voor we het wisten zaten we in onze auto en volgde we met een noodgang de kleine peugot door deze grote zandbak, Mauretanie ,heen in een wanhopige poging onze "gids" en dus ook de weg naar de grens van Senegal niet kwijt te raken.
Wat een dag!
Een dag evuld met een "echt Mauretaans ontbijt" met duizende vliegen, stokbrood gebakken met heel veel zand, echte mauretaanse- uit frankrijk geimporteerde honing en een racende maniak als gids. Welkom in mauretanie!
Foto's
