Overnachting in de Woestijn
Westelijke Sahara
Marokko
Vulture1960
Overnachting in de Woestijn
Mijn oudste zoon Sjoerd is kok. Een drukke baan. Soms maakt hij werkweken van 60 tot 80 uur. Als hij vrij heeft gaat hij graag op reis. Begin december 2011 vraagt hij, of wij, eind december, 8 dagen met hem op reis willen naar Marokko. Jolanda kan niet. Zij is ingeroosterd om te werken met de kerst. Maar ze zegt tegen mij, ga jij maar mee , ik vind het niet erg als jullie samen een paar dagen op pad willen. Ze gaat uit haar werk, kerst bij haar ouders vieren. Ook gezellig. We polsen ook Koen onze jongste zoon of hij zin heeft om mee te gaan. Sjoerd en Koen zijn al een aantal keer samen op pad geweest. Rondreis Thailand en rondreis Sri Lanka. Koen heeft er zin in en gaat mee. Dat we met zijn 3en zijn is bij het boeken geen probleem. Overal kunnen we een drie persoonskamer of tent krijgen. Wel jammer dat we niet met het hele gezin op stap kunnen.
29 december 2011. We gaan de zonsondergang en opkomst in Erg Chebbi bekijken. We rijden met de bus tot aan een hotel vlak voor de duinen. De koffers blijven achter. Kleine rugzak met wat spulletjes gaan mee. Ook natuurlijk de fotocamera, maar die is goed ingepakt tegen het zand. Dan op de rug van een kameel de duinen in. Nog nooit gedaan. Het is even wennen maar als je eenmaal doorhebt hoe hij zich beweegt rijd het wel prettig. Er staat wat wind. We bedekken onze neus en mond met een Buff en de zonnebril gaat op. Onderweg stappen we af om te genieten van de mooie zonsondergang. Prachtige kleuren.
Vlak voor het invallen van de duisternis arriveren we bij het tentenkamp. We worden verwelkomt met een lekkere kop warme zoete thee. Maar het smaakt goed. Er is een grote tent. Die is om in te eten en de kleine tenten zijn om in te slapen. We krijgen met zijn 3en een tent toegewezen. Er liggen dekens. Op de dekens ligt een poes te knorren. We zullen ze ’s-nachts hard nodig hebben. Want de temperatuur daalt tot onder het vriespunt. De dekens ruiken naar de kat, maar dat deert ons niet, we ze bieden bescherming tegen de kou.
We verzamelen ons met de groep in de grote tent. Het kamp wordt permanent bewoond door diverse mensen waaronder onze kok. We mogen aanschuiven voor het diner. Het smaakt voortreffelijk. Later op de avond worden er Marokkaanse moppen/raadsels verteld. Moeilijk, maar wel erg leuk. In onze groep hebben we een wat oudere dame die kaart kan lezen. Ze voorspeld ons onze toekomst. Sommige dingen komen nog uit ook. Zo voorspeld ze ons een mooie zonsopkomst morgenochtend. Ze doet het erg leuk. Het zorgt voor een relaxte sfeer. Er wordt veel gelachen De Marokkaanse mensen van het kamp maken muziek. Er wordt gedanst de oudere dame neemt het voortouw. Een onvergetelijke avond. Niet al te laat zoeken we onze tent op. We worden vroeg gewekt.
Om 3 uur wordt ik wakker. De blaas is vol en moet geleegd worden. Gelukkig is ook een WC tent. Die is makkelijk te vinden, want die staat wat apart van de rest van de tenten. een lege blaas dat lucht op. Maar dan. Dan moet je in het pikkedonker, de juiste tent weer vinden. Dat is uiteindelijk gelukt, hopelijk heb ik niet teveel mensen gestoord in hun slaap.
’s-ochtends worden we vroeg gewekt. Er is geen gelegenheid om je te wassen. Maar voor 1 dag is dat niet zo erg. Moeilijkste is nog het gefriemel in het half donker om mijn lenzen in te doen. We ontbijten in de grote tent. Een paar koppen warme thee en een stevig ontbijt en we zijn weer helemaal het mannetje. Dat is ook wel nodig voor de klim.
We gaan wandelend op pad. We beklimmen een hoge duinen om de zons opkomst goed te kunnen bekijken. Het mulle zand zorgt er voor dat de beklimming zwaar is. Maar eenmaal bovenop de duin is dat snel vergeten. Eerst even bijkomen en uit hijgen. Na een paar minuten zien we het eerste licht van de zon boven de andere duinen uitkomen. De zonsopkomst begint. De kleur van het zand veranderd, Het zand begint van kleur te veranderen, het wordt steeds roder. De fel gele kleur, van de zon, veranderd in oranje. De zon laat zich steeds meer zien totdat we hem volledig kunnen aanschouwen. Prachtig, echt genieten. Het duurt maar een minuut of tien, maar het lijkt veel langer.
De afdaling is veel lichter. We praten nog na over al het moois wat we gezien hebben. Bij terugkomst, worden we verwelkomd met thee en wat lekkers. Het is alweer voorbij. We pakken onze spullen. We bestijgen onze kameel en maken weer een mooie tocht terug naar het beginpunt. Waar in een hotel de warme douche op ons wacht, om het zand van ons af te spoelen.
Maar de mooie herinneringen en om dit samen met mijn kids te doen, die blijven voor altijd in mijn geheugen gegrift. Onbetaalbaar!
Foto's
