Twee euro armer en een ervaring rijker

Door: Agrotewal

Geplaatst op Feb 10, 2015

Bam,

Een gigantische knal haalt me uit een dagdroom. Verschrikt kijk ik om me heen, op hetzelfde moment stopt Hans onze camper met knarsende remmen.

We rijden door een prachtig bergachtig landschap op het moment dat onze buitenspiegel, de spiegel van een andere camper raakt en volledig aan gruzelementen gaat.

Ik vlieg de auto uit en raap de brokstukken op van wat eens een grote spiegel was. Terwijl ik naar een Franse camper loop die zo'n 500 meter verder tot stilstand is gekomen. Over die afstand liggen grote stukken plastic verspreid, waar andere auto's vrolijk overheen rijden.

Zonder verwijten of stemverheffingen, wat voor Fransen heel apart is, vullen we de verzekeringspapieren in. Provisorisch lapt manlief onze spiegel op, wat lastig is omdat er duizend stukjes spiegel nu met plakband op hun plaats gehouden worden. Alle plastic omhulsels zijn met tape wel vast te krijgen maar veel zicht hebben we niet. Iedere keer dat er een vrachtauto passeert klapt de spiegel naar binnen.

De volgende dag gaan we op advies van een andere reiziger naar een klein dorp aan de rand van de Westelijke Sahara. We hebben een kaartje met een adres en na verschillende keren de weg te hebben gevraagd, komen we bij een kleine reparatiewerkplaats aan.

Onze kennis van de Franse taal, is helaas niet best, maar we begrijpen dat er een mannetje mee moet rijden naar een ander adres.

Ai daar is mijn Hans niet zo blij mee, in zijn schone camper (zijn trots) stapt een zwijgzame man in een overall die het laatste half jaar geen sopje heeft gezien. Een tulband diep over zijn ogen getrokken, wijst hij ons door kleine straatjes de weg naar een ander adres.

Drie ernstig kijkende mannen in gewaden nemen de schade op en overleggen in het Arabisch. We leggen uit dat we alleen een stuk spiegel over onze spiegel heen geplakt willen hebben.

Manlief drentelt ondertussen wat om de camper om verdere beschadigingen te onderzoeken, als één voortvarende Marokkaan, de spiegel uit elkaar trekt, ook de bedrading voor de verwarming en het knipperlicht. Wanneer Hans dit ziet loopt hij rood aan en sputtert tegen, maar het kwaad is al geschied. Je overleveren aan anderen terwijl je niet of heel slecht kunt communiceren is mijn straf voor het niet oefenen met de Franse taal.

Triest hangen de draadjes naar beneden. Na een minuut of tien, komt de man terug, monteert vakkundig de bedrading weer achter de gebroken spiegel om daarna een op maat gemaakte spiegel eroverheen vast te kitten. Een perfect stukje vakwerk voor de lachwekkende prijs van wel twee euro.

Zo kan onze spiegel zeker wel een maand of vier mee. Slimme jongens, die Marokkanen.