Knippen op reis

Door: Agrotewal

Geplaatst op Jun 1, 2015

Wanneer je voor langere tijd op reis gaat komt er een moment dat je naar de kapper zult moeten. Gelukkig heb ik kort haar waar niet veel aan verknoeit kan worden, maar spannend is het wel. Tenslotte ben je overgeleverd aan iemand die je niet kent en ook niet verstaat.

Maar goed op een mooie dag in februari heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik kapperszaak binnengestapt in Tafraout. De kapper zit niet op me te wachten en geeft me te kennen dat ik over een paar uur terug mag komen.

Manlief zit klaar met de filmcamera die hoopt natuurlijk op een blunder van de kapper.
In dit éénmanszaakje gaat alles toch iets anders dan thuis. Zo wordt met een strook papier mijn nek afgeplakt, maar dat doet de kapper met ferme hand, goed strak zodat ik even denk dat hij mij, een lastige toerist wil wurgen.
Als hij ziet dat ik een ietjes rood aanloop, maakt hij de strook iets losser.
Pff, dat was op het nippertje. Ik zie de krantenkoppen al voor me, argeloze toeriste gewurgd door de plaatselijke dorpsgek, die zich even verkleed had als kapper.

Vervolgens pakt de kapper mij goed in met een gewone kapperscape, om dan een pannetje water te verhitten boven een soort primusgasstelletje. Als het water heel heet is, giet hij dat in een plantenspuit om mijn haar goed nat te maken. Het lijkt waarachtig wel of hij toch een beetje aan toeristje pesten doet, het water is gloeiend heet. Dan begint hij te knippen, gelukkig heb ik hier niets over op te merken, hij heeft het beslist vaker gedaan.

Uit mijn ooghoeken zie ik dat hij een brandertje hoog draait zodat er een grote vlam uit komt, hij zal toch niet ???? Ja wat er dan even door mij heen schiet is eigenlijk te gek voor woorden en laat ik even ongeschreven. Maar nee hoor ik leef nog, hij heeft een groot mes wat hij in de vlam houdt, en wanneer het mes heet is snijdt hij daar heel voorzichtig de haren in mijn nek mee weg. Ook dit is weer heel heet, mag ik wel zonnebrand op doen als we weer in de camper zijn.
Nog even föhnen en klaar is Clara.

Als een geest uit een fles verschijnt er opeens een wat oudere man die de financiën beheert. Na de gigantische hoofdprijs betaald te hebben van 9 euro, mag ik het pandje verlaten.

Opgelucht dat ik er heelhuids en kortgeknipt vandaan ben gekomen, gaan we een lekkere cappuccino drinken. En voor ik commentaar krijg over de door mij genoemde hoofdprijs, twee maanden later ben ik zonder kwellingen, bij een ander geknipt voor 2,80.