Marrakech, la rouge
Marrakech
Marokko
Marjolijn
Marrakech, la rouge
Marrakech, la rouge.
We zijn weer terug in Marrakech.
Van Ouarzazate naar Marrakech zijn we de Hoge Atlas overgegaan, over de spectaculaire Tizi-n-Tichkapas (2260 meter). Tijdens die rit maken we op één dag vier seizoenen mee. Aan de zuidelijke kant van de Hoge Atlas ligt verse poedersneeuw, en daarna een dik pak sneeuw. De bewoners van de Berberdorpen zijn bezig hun daken sneeuwvrij te maken. Op de pas staat een ijzige harde wind, waarin ik me maar met moeite staande kan houden. Aan de noordkant van de Atlas liggen bruine dorpen op frisgroene hellingen. Begin van de middag bereiken we een zomers, zonnig Marrakech.
In deze boeiende, maar af en toe ook gekmakende stad, zie, ruik en hoor je alles door elkaar. Dure auto’s en ezelkarren, gesluierde vrouwen, vaak met mobieltje, en pikante lingerie-reclame van Etam, alles bestaat hier naast en door elkaar. De drukte en hectiek van het legendarische, wel erg toeristische, centrale Jemaa el-Fna-plein, en van de soeks, met al zijn grote en kleine handelaren, en bedelaars, ontvlucht ik regelmatig door bezoeken aan rustiger plekken, groene oases in de stad, zoals de tuin achter de Koutoubia-moskee, de binnenplaats van het Bahia-paleis, en in de nieuwe Franse stad Gueliz (église) de Majorelle-tuin, begin 20ste eeuw aangelegd door de schilder Jacques Majorelle, gerestaureerd door couturier Yves Saint-Laurent.
In de medina ontkomen we niet aan een bezoek aan een “herbaliste”, een kruidenwinkel, waar ik een middel tegen sinusitis koop.
Het meest genoten heb ik van de roze-rode straatjes achter de poort Bab Agnaou, aan de zuidkant van de medina.
Op de terugweg naar het hotel trotseer ik te voet, met versgepoetste schoenen, het drukke verkeer, waarbij vooral de fietsers en brommertjes overal doorheen schieten. Een gigantische stapel dozen met eieren op de bagagedrager is daarbij geen beletsel.
Op mijn kamer lees ik het boek “Een straat in Marrakech”. De Amerikaanse schrijfster Elisabeth Warnock Fernea woonde begin jaren ’70 met haar gezin in de medina, en beschrijft haar “inburgering” daar. Veel van wat ze beschrijft is nog steeds herkenbaar en haar boek geeft ook een beter inzicht in, en begrip van de stad en van Marokko.
Foto's
