Met z'n allen...

Door: Bronkopreis

Geplaatst op Oct 1, 2009

Ik werk sinds een aantal jaar op een VMBO school. En alhoewel we heel veel met onze leerlingen bezig zijn, is er soms ook tijd voor ontspanning.

'Ik ga trouwen' roept mijn Marokkaanse collega. 'In Marokko en jullie mogen allemaal komen' zegt ze enthousiast. Ik denk niet na en roep snel 'Ik ben er bij!' Geen idee hoe ik er komen ga, welk vliegveld ik moet hebben, hoeveel een ticket kost of waar ik überhaupt naar toe moet in Marokko, maar het lijkt me super.
Tja, trouwen in Marokko en nog langs mogen komen ook. Ik begin het al steeds leuk te vinden, zie mijn collega al in het zand met haar jurk rondlopen en zeg nou zelf, hoe vaak gaat dit voor komen? Marokko lijkt me leuk, maar ik zou er niet zo snel voor kiezen om er in mijn eentje naar toe gaan. Dan ben ik toch een beetje bang aangelegt. Dus ik ga!


Drie dagen later......
'Ehhm, wanneer ga je trouwen?' vraag ik voorzichtig, want er begint me iets te dagen....
'Ohh, eind juli pas, de bruiloft duurt een paar dagen. Lijkt het je nog steeds wat?' zegt ze nog enthousiaster. Ze soms de hele planning van de dagen in Marokko op. Ik droom een beetje weg. Ja, tuurlijk lijkt het mij wat en ik mag niet klagen als docent met 6 weken zomervakantie, maar ik heb al wat geboekt. Hoe ga ik dit vertellen?

'Nou ehh, het zit zo....' begin ik een beetje te brabbelen, 'ik heb al wat geboekt en daar kan ik niet meer onderuit want ik moet naar Italië dus ik kan helemaal niet sorry sorry sorry' zeg ik heel snel tegen haar.
'Geen probleem hoor, in de herfstvakantie ga ik zelf met mijn man weer naar Marokko. Je mag dan ook komen als je wilt?'

En zo wordt een plan geboren om in de aanstaande herfstvakantie met 14 collega's onze Marokkaanse, net getrouwde collega Marokko te gaan bezoeken. Naar Fes, naar Meknez, naar het geboortedorp van haar man. We gaan wachten op de zonsondergang, we verdwalen in de medina, we worden wakker met een uitzicht over honderden huisjes, we gaan uren kijken naar de ezels, misselijk worden van de leerlucht en betoverd worden door al het andere mooie wat deze 4 dagen mij gaan brengen.
Fes, we komen eraan!