Casablanca
Kamikaze-taxi
Eigenlijk had het exterieur ons al moeten waarschuwen: een hoger aantal deuken per vierkante decimeter zagen we zelden. De taxichauffeur maakt ook al geen al te stabiele indruk: de man zit continu te gebaren en te mompelen, het is alsof hij binnensmonds de overige weggebruikers wegvloekt.
Opvallend is wel dat hij – in tegenstelling tot het gangbare patroon – een vrij gelijkmatige snelheid aanhoudt.
Dan: uit een zijweg komt een auto. Die blijft natuurlijk niet wachten tot de weg vrij is, nee, dat doe je in Casablanca anders: je stort je voorbumper in het verkeer, mompelt een schietgebedje en wurmt je schoksgewijs tussen de andere coureurs.
Vreemd genoeg remt onze taxichauffeur niet. In plaats daarvan gooit hij de handen in de lucht met een gebaar van “dan weet ik het ook niet”. Opeens dringt het tot ons door: onze taxi heeft geen remmen!
En ja hoor: met een klap boort de kleine rode auto zich in de zijkant van de auto uit de zijweg.
Niet zeuren, denken wij, uitstappen en wegwezen. Maar dát gaat niet zomaar: dan moet eerst je portier open. Blijkt dat die alleen van buiten open kan.
Dan maar het raampje omlaag. Foutje: raampje kán niet omlaag. Onze stilvloeker moet uitstappen om het portier voor ons te openen.
Wij stappen uit en maken ons uit de voeten. Volgende taxi.
“Hallo, u had hier naar rechts gemoeten!”
“Ja ja weet ik, maar ik weet een betere route.”
“Hé, zo maakt u een omweg!”
“Zeg, rij jij elke dag taxi of ik? Ik zal de weg toch zeker wel weten?”
“…”
“Heey…! Normaal betaal ik 20 dirham op deze route. Hoezo moet ik nu 50 betalen?”
“Zeg, wat denk je wel van mij? Dat ik een oplichter ben? Ik ben een gelovig man, ja.”
(taxi scheurt weg – einde tweede bedrijf – doek valt – lichten gaan aan)