Een nacht om nooit meer te vergeten..
Marokko
Afrika
Agrotewal
Een nacht om nooit meer te vergeten..
Zeeziek, nee hoor deze keer gelukkig niet. De reispillen helpen goed al trekt de wind aan tijdens de overtocht en regent het pijpenstelen. Eenmaal op Marokkaanse bodem, klaart het op en ondanks de dreigende lucht blijft het droog. In Asilah hebben ze nieuwe camperplaatsen waar je voor 50 dirham mag overnachten. Zicht op de kleine haven en de Medina in de rug beter kan het niet, denk ik dan nog. Na een uurtje of acht begint het toch weer te regenen, onafgebroken gaat het maar door. Op tijd naar bed, ik hoor de regen tekeer gaan. De zware regenval wordt afgewisseld door hagelbuien, als midden in de nacht het noodweer losbarst. De storm laat de camper schudden, het is niet leuk meer. Dan onweer, het hangt vlak boven ons en tijdens de flitsen is de wagen helder verlicht. Het is lang geleden dat ik bang was voor onweer, maar dit komt een aardig eind in de buurt. Ik voel onder het dakluik en stoot daarna knalhard mijn hoofd aan de bovenkastjes. Gelukkig is alles droog en mijn hoofd een bult rijker. Ik zak weer achterover, maar manlief niet, die gaat eruit om te kijken. Poeh poeh dat gaat hard, dat is alles wat hij zegt. Slaapdronken draai ik me om.
Dan: “we moeten wegwezen, schiet op muts.” Zijn ultieme stopwoord voor dit moment. Ik schiet mijn broek aan, red een verdwaald wijnglas en met een fles rode wijn tegen me aangeklemd, laat ik me op de stoel vallen.
“Godsamme wat een water,” ik vloek en dat doe ik niet gauw. Verbijsterd kijk ik om me heen. Het is aardedonker, maar het licht van een enkele lantaarn laat een kolkende watermassa zien waarin van alles voorbij drijft. Een draaiende lege fles trekt mijn aandacht. De camper schudt als er nog meer regen en hagel de machine teistert. Een vloek en nog één.
“Godverdikkeme, ik krijg de sleutel er niet in.” Mijn anders zo onverstoorbare echtgenoot klinkt wanhopig.
“Rustig blijven, gewoon nog een keer proberen.” Ik zeg zomaar iets al giert de angst door me heen.
Dan hoor ik wat gepruttel boven het geraas van het water uit. Bliksemschichten flitsen langs de hemel en verlichten een spookachtig tafereel, waarbij een aantal campers tot de deur onder water staan. Langzaam schokkend zoeken de wielen houvast. Ik houd me met één arm vast aan de leuning en tuur door de voorruit om iets van een weg te zien in de rivier die ons meesleurt. Nog meer gepruttel, dan raken we een stoep. Met een schok staan we stil.
“Oh alsjeblieft laat de motor niet afslaan.” Angstzweet parelt over mijn voorhoofd. Tergend langzaam leggen we de weg af naar vaste grond.
Pff met een zucht van opluchting, rijden we op een verlaten straat. Langs de kant staan nog twee campers die de tocht op tijd hebben gemaakt. In de stromende regen nemen we de schade op, helaas niet helemaal op tijd weggekomen. Door de zijdeur is er water binnengekomen en ook bij de portieren. Opgelucht als de regen eindelijk afneemt, lopen we naar het onheilspunt, een kleine rotonde waarvan de verhoging goed de achtergebleven campers te zien zijn, waarvan er zeker twee vol water moeten staan. De gendarmerie komt eraan en twee mannen die de verstopte putten schoonmaken. Zodra dat klusje geklaard is loopt het wassende water weg. Wat achterblijft is een dikke laag slik. Opgelucht dat we alleen maar waterschade hebben en wat deukjes op het dak, rijden we door de verlaten stille straatjes naar de snelweg, hopelijk de zon tegemoet.
We nemen zoveel mogelijk de tolwegen, normaal slaan we die over. Maar gezien de storm en de harde regen is dat de beste optie. Van Asilah naar El Jadida kost het ongeveer 240 dirham, maar dat is voor 380 km niet veel geld. Het noodweer neemt iets af en bij Oualidia is het droog en breekt de zon door. De volgende dag hebben we de hele camper leeggehaald, alle vloerbedekking uit de camper verwijderd en te drogen gelegd. Vieze spullen afgespoeld en gedroogd.
Het lijkt allemaal mee te vallen, in Nederland blijkt dat er geen noemenswaardige waterschade is, wel hagelschade….. 5000 euro. Gelukkig zijn we goed verzekerd en er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Foto's
