No camel, no cry...
Marokko
Afrika
Chicazondergrenzen
No camel, no cry...
Met onaardse temperaturen als -15 graden, die zelfs de pinguins niet kunnen verdragen, was ik blij dat ik mijn ticketje Marrakech op zak had. Ook al was het maar 16 graden toen ik dinsdagavond voet op Marokkaanse bodem zette, dan was dat nog steeds een heerlijk welkom verschil van zo`n 31 graden Celcius. Ik neem een taxi, waar ik natuurlijk veel te veel voor moet betalen, maar ik zoek het niet om nu meteen al de onderhandelstrijd weer aan te gaan. Eenmaal op het grote plein Djemaa el-Fna afgezet beginnen de peking-express hormonen door mn lijf te gieren. `Hoe moet ik hier in Allah`s naam mijn hostel gaan vinden?!`. Ik neem mijn `Ik ben een hulpeloos blond meisje`-blik aan, en wordt binnen 2 seconde door een behulpzame jongeman naar mijn hostel geloodst. Ik dump mijn backpack neer en haast me weer het hart van de Medina in. Want echt mensen, Marrakech is een ware sprookjesstad, alleen de prins op het witte paard ontbreekt nog!
Overdag hoef je je in deze levende fata morgana al niet te vervelen. Eindeloze winkelstraatjes lopen als doolhoven door het centrum, verdwalen doe je gegarandeerd in deze Souqs, maar gelukkig kom je welke weg je ook neemt uiteindelijk weer op het centrale plein uit. Hoe een rondje Souqs ongeveer klinkt? Nou, zo om precies te zijn;
Hey you there, pretty! Want some tea? Mademoiselle! Excuse me?! Where are you from? Australia? Come take a look at my shop! Free mint-tea for you my lady! Hey girl! Parlez-vous Francais? English? Pretty, please!
Tegen de avond komt de Djemaa el-Fna pas echt tot leven. Overal komen eetkraampjes tevoorschijn wat voor een massale BBQ zorgt. Verhalenvertellers houden de lokale bevolking in de ban. Je zintuigen worden geprikkeld door alle geuren, geluiden en indrukken van deze mysterieuze gloed die over de stad hangt: slangenbezweerders, magiers en waarzegsters. Sprookjes lijken werkelijkheid te zijn hier in Marokko! Ik verwacht nog steeds dat mijn jeugdliefde Aladdin om de hoek komt lopen!
Om 6 uur `s morgens word ik bruut gewekt uit mijn slaap, what the f#ck is dat denk ik de eerste ochtend. Inmiddels ben ik eraan gewend dat overal in de stad dikke geluidsspeakers staan en je 5 keer per dag van de Koran mag genieten.... Ik geef toch de voorkeur aan mezelf nog een keer omdraaien .Maargoed, ieder zo zijn eigen ding toch?
Natuurlijk kan ik ook de Hamams niet aan me voorbij laten gaan! Mezelf voor schandalig weinig geld, bijzonder goed laten verwennen begint een van mijn favourite rituelen te worden op reis. Gewoon een uitgebreide scrub/insmeer- en wasbeurt krijgen en daarbij alleen maar af en toe de moeite te hoeven nemen mezelf om te draaien bevalt me uitermate goed! Er daarna nog een full-body massage achteraan plakken daar doe ik ook niet moeilijk over!
Ik zou de hele vakantie in Marrakech kunnen vertoeven, maar dat brengt de avonturenfactor ook niet erg hoog natuurlijk, anders heb ik geen sterke verhalen te vertellen als ik terug ben! Ik verlaat de stad om toch maar richting zee te gaan. Dit was in eerste instantie een beetje de bedoeling van mijn vakantie, maar aangezien het ook hier in verhouding flink afgekoeld was, leek me dat toch wat te frisjes...brrrr.... De temperaturen klommen weer ietwat omhoog dus ik ging toch maar een busje richting de havenplaats Essouiera zoeken. Ik heb er uiteindelijk voor moeten rennen, maar toen had ik hem ook. Van de sprookjesstad Marrakech dus op naar de kust. Onderweg razen verschillende landschappen voorbij. Van de droogte rond Marrakech langs het ruige Atlasgebergte, om vervolgens door te gaan langs indrukwekkende groene heuvellandschappen. Raar dat deze begroeide vlaktes over een paar maanden weer droge, onleefbare, dorre velden zijn. Terwijl ze nu zo mooi groen zijn, dat alleen de jungle aan deze kleur kan tippen! Essouira is totaal anders dan Marrakech, eigenlijk lijkt het meer op een oud verpauperd Spaans vissersdorpje, dan op een touristisch vakantie-oord. En het stinkt er naar vis, maar dat zal wel aan mijn afkeer voor vis liggen. Het plaatsje an sich heeft in ieder geval zijn mooie pittoreske fotomomentjes. En nog belangrijker: het zonnetje breekt door, waardoor het aangenaam warm wordt! Genieten dus!
De echte uitdaging hier in Marokko is natuurlijk de Sahara! Om op deze nauwelijks bewoonbare plek te komen moet een lange weg afgelegd worden. Daarbij is de grootste belemmering on the road het Atlasgebergte. In de hogere bergpassen sneeuwt het zelfs flink! Jaja lieve mensen, ook in Noord-Afrika is het gewoon winter! Na het zwaarste stuk achter de rug te hebben houden we een flinke middag-break in het plaatsje Ait Benhaddou, waar films als de Gladioter en The Mummy grotendeels opgenomen zijn, vandaar ook de bijnaam `Hollywood van de Sahara`.
Onze rit gaat verder, en de omgeving wordt steeds droger en droger. Het aantal dorpjes dat ze passeren wordt steeds minder frequent, hoewel je een paar huizen met soms niet eens meubels erin eigenlijk amper dorpjes kan noemen...Triest hoe vast je toekomst al staat als je hier geboren wordt!
Onze rit eindigd bij het plaatsje Zagora. Vanaf daar zullen we per kameel verder moeten reizen. Het is enigzins oncomfortabel, maar de ondergaande zon, die de omgeving nog mooier maakt dan hij al is, doet de pijn in de bibs voorlopig vergeten.
Van rotsbodem gaan we over op zandbodem, en het echte woestijngevoel begint nu toch echt te komen. Na een kamelenrit van 1.5 uur komen we aan op ons kamp. Nou ja... kamp. Meer dan een paar tenten gemaakt van doeken en palen is het niet. Het doet me denken aan wanneer je vroeger zelf een hut fabriceerde van een paar tafelkleden en de keukentafel. Verdere all-inclusive faciliteiten? Uhhh... een kampvuur, genoeg dekens, en dat was het wel zo`n beetje eigenlijk. Dus zeker geen elektriciteit, stromend water, nee zelfs geen wc!!! Ik blijk zonder het van te voren te weten wel een uitermate bijzondere nacht uitgekozen te hebben want het blijkt volle maan te zijn! En wat is nou een betere positie om die te bekijken dan vanuit de midle of nowhere?! Fullmoon-party dus onder het genot van een Berberwiskey, alias mint-tea, van onze Arabierse gastheren. En een beetje muziek maken op lege jerrycans als drums. Heerlijk primitief allemaal dus! Want alcohol is uit den boze natuurlijk in deze islamitische wereld. Wanneer we ons voor de nacht in onze tent gaan settelen, en een comfortabel slaapplekje proberen te fabriceren, bouwen we ons onder een flinke stapel dekens in waardoor het vanzelf aangenaam wordt, warm genoeg om te slapen in ieder geval. Wanneer ik de volgende dag lekker mijn warme nestje uitkruip blijkt er een ijzig koude wind te staan! Brrrrr! Ik trek alle truien aan die ik heb om enigzins op temperatuur te blijven, waardoor ik nu dus geen truien meer heb die niet onder het zand zitten of naar kameel stinken haha! Nu het licht is geworden buiten is het landschap waar we tegen de avondval in beland waren pas echt goed te observeren. En wat is het fantastisch! Dat ik hier heb mogen slapen! Ik geniet van de stilte, de wijdte, de grootsheid, de nietigheid. Yes! Weer een fantastische ervaring in the pocket!
Foto's
