Het gevaar van Tineghir

Door: Duke0123

Geplaatst op May 22, 2011

De niet lange, maar ook niet korte busrit zal niet al te lang meer duren. Voor we de eindbestemming zouden bereiken wilde de reisleider nog wat over het plaatsje Tineghir vertellen. Niet zozeer wat er te beleven en te zien is, dat is altijd voorbehouden aan een lokale gids, maar omdat een drietal dames uit een eerder door hem begeleide groep zich daar onveilig voelden. De reisleider deed zijn verhaal, meer als anekdote dan als waarschuwing. Ik had de indruk dat hij de reactie van de drie reizigsters wat overtrokken vond.

Een klein halfuur later, misschien was het ook een uur, reden we Tineghir binnen. Het eerste wat me opviel was de rust. De straten lagen er zo goed als verlaten bij. Van enige vorm van dreiging was geen enkele sprake. Dit werd halverwege de avond ook nog eens bevestigd. Samen met een reisgenoot maakte ik, na het eten, nog een korte wandeling door het stadje. Nieuwsgierig naar wat er eventueel te beleven is. Dat was niet echt veel. Bijna niemand maakte de straten van Tineghir onveilig.

We liepen nog een eindje rond en hoorden wat. Is er verderop dan toch wat aan de hand? De stilte die er was, wordt steeds minder stil. En in de verte is zowaar een kleine samenscholing te zien. We liepen door. Omdat dat voor ons de terugweg was, maar ook omdat we wel wilden weten wat er zich afspeelde. En zoals zo vaak het geval is, was ook dit een erg onschuldig samenzijn.

Een aantal mannen bekeek een voetbalwedstrijd. We bleven staan en keken mee. Ik raakte met een van de Marokkanen in gesprek. Uiteraard ging het over voetbal. Het leverde me nog een uitnodiging op. Om een paar dagen later, wanneer weer een wedstrijd werd uitgezonden, te komen kijken. Helaas kon ik die uitnodiging niet accepteren. Omdat we Tineghir dan weer verlaten hadden. Een ding is me in ieder geval wel duidelijk geworden. Tineghir vormt geen enkele bedreiging voor wie dan ook. Het is eerder een slaperig provinciestadje.