leaving Timboektoe'
Timboektoe
Mali
Ellez
leaving Timboektoe'
De wind blaast kou en zand over het dakterras van Hotel Sahara Passion.. Ik slaap slecht, ga er om 02.15 uit, pak de laatste dingen in mijn rugzak en nestel me ,gewapend met dikke deken, beneden op een van de matrassen op de binnenplaats.
De 4x4 is stipt op tijd. 03.00 uur. We vertrekken door het slapende Timboektoe, halen her en der wat mensen ( lees: mannen) op en zo bereik ik, rond 03.45 uur met 11 vreemde, gesluierde mannen, de haven.
Het is bar koud in mijn zwarte flodderbroek, t- shirt, fleece en teenslippers.Er is wel warme 'koffie', die echter behoorlijk op mijn darmen werkt. W.c. nergens te vinden....... Gelukkig is het nog donker en ziet niemand me aan de waterkant...Opgelucht meng ik me even later weer tussen de mensen op de bankjes bij de koffietentjes.
Het is een mannenwereld hier, ik zie geen enkele andere vrouw. 't Is er druk, er staan aardig wat auto's klaar voor de eerste ferry van de dag,( daarom vertrekt iedereen voor dag en dauw, om maar bij de eerste in rij te zijn).De auto waarin ik beschutting wil zoeken ligt al vol gesluierde mannen, dus blijf ik maar buiten.!!!
Vernikkeld vertrekken we dan toch om 06.45. Rond 07.30 aan de overkant. Volle bestelbusjes, volgepakt met zakken rijst en stro en daarbovenop koukleumende mensen in de volle wind, rijden van de pont. Later passeren ze ons met volle vaart!
.
Ik zit voorin de 4x4, tussen bestuurder, versnellingspook en medepassagier geklemd. Achterin nog 9 anderen. Pas de probleme!. Halverwege Douentza klapband. Daar sta je dan, in the middle of nowhere met 11 gesluierde mannen!!. Gelukkig is het euvel snel verholpen.
In Douentza worden we onverwachts( ik had toch echt tot Mopti betaald voor de 4x4), overgeheveld in een grote touringcar,op doorreis naar Bamako en al aardig vol en bevuild, waarin het zuur ruikt ; een mengeling van zweet en kots, de grond ligt bezaaid met rommel. Huilende baby's maken het compleet..
.Om half 3 bereiken we Sevare. De beloofde 4x4 voor Mopti laat zich niet zien en ook andere passagiers voor Mopti zijn plots spoorloos. Wat vertwijfeld spreek ik een jongen aan. Hij brengt me naar een hutje een aardig eind verderop,waar we misschien een brommer kunnen lenen. De vrouw brengt me gelukkig zonder aarzeling en zonder dat ze er iets voor wil hebben achterop de brommer naar de taxistandplaats een eind verderop in Sevare, waar ik de 7 places ( lees 10) uiteindelijk naar Mopti neem. Daar kom ik dan ( we moeten eerst wachten tot hij echt vol zit natuurlijk), rond 17.00 uur aan.
Beetje verreist ben ik wel,maar......... een onvergetelijke reiservaring rijker!! Timboekoe spreekt tot ieders verbeelding. Gewoon op het vliegtuig stappen en op luchthaven 'Timboektoe' uitstappen is me toch niet heroisch genoeg. Afzien moet je toch wel een beetje........ Nou, dat is gelukt!!!
Foto's
