Timboektoe, Mali
Met de auto van de Minister van Toerisme rijden we samen met onze chauffeur en gids door Mali. Doel: naar Timboektoe en terug. We hebben slechts negen dagen de tijd en hebben dus per definitie haast. Maar al na tien minuten remt de auto. Onze gids Massama spot een bekende, die hij uitgebreid wil groeten. Het zal niet de laatste keer zijn. Wat volgt is een reis vol ontmoetingen, muziek, rood stof en niets dan hoogtepunten.
Tekst: Matthijs de Groot, Fotografie: Louise ten Have
Retourtje Timboektoe
Chauffeur Sarif kijkt verschrikt naar onze grote koffers. Hoe gaat
hij dit oplossen? We staan op het vliegveld van Bamako en
inderdaad, we hebben onze grootste koffers meegebracht omdat we
hopen mooie producten mee terug te kunnen nemen. De chauffeur opent
de kofferbak en meteen is duidelijk wat het probleem is. Vrijwel de
gehele kofferbak is volgebouwd met versterkers en luidsprekers. Er
zit niets anders op dan met de enorme koffers op schoot naar het
hotel te rijden. Sarif draait de volumeknop van de cd-speler naar
rechts waarbij we door de basdreun bijna los komen van de
achterbank. Hij lijkt ons de juiste persoon voor onze laatste twee
dagen en nachten van deze reis, als we het swingende nachtleven van
de hoofdstad willen verkennen. Omdat onze reis richting Timboektoe
morgenochtend meteen begint, spreken we de date meteen met hem
af.
Fotografe Louise en ik hebben ons laten uitnodigen in Mali voor het
maken van een reisverhaal met bijbehorende foto's. Er zou een
terreinauto met chauffeur en gids worden geregeld en van te voren
hebben we een reisschema afgesproken. De volgende ochtend zitten we
volgens de afspraak om acht uur klaar met onze grote koffers,
Louise met haar cameratassen, ik met mijn schrijfboekje en
videocamera, in de lobby van het hotel. Uren verstrijken, en de
westerse stress in ons lijf zegt dat we ons moeten haasten. Buiten
lonkt de rivier de Niger, waar vissers in houten kano's met witte
netten aan het vissen zijn. Over de lange brug rijden auto's en
karren met ezels en lopen vrouwen met enorme vrachten op hun hoofd.
De directeur van het nationale toerismebureau en onze gids én
chauffeur zijn te laat. Veel te laat, dus besluit ik weer te
bellen. Ik krijg hetzelfde te horen: we komen er straks aan! Vier
uur later, als we net moedeloos besluiten om zelf maar een auto te
gaan huren om op weg te kunnen, naar wat inmiddels op een Mission
Impossible Timboektoe begint te lijken, komen ze eraan. Alsof het
de normaalste zaak van de wereld is worden we zonder excuses
begroet, waarna er een discussie onder de drie mannen volgt over de
auto waarmee we zullen vertrekken. Het kost me altijd een paar
dagen om aan de Franse taal te wennen, maar ik kan uit de discussie
opmaken, dat we met de terreinwagen van de minister gaan en dat
deze nu nog in gebruik is om de broer van de minister van het
vliegveld af te halen! Ik kan er ook uit opmaken, dat het voor
Mali de
eerste keer is dat een Westers reismagazine op deze wijze hun land
bezoekt. In veel landen is het helpen met trips voor
reisjournalisten van over de hele wereld een bijna dagelijkse
bezigheid. Maar voor Mali is dit blijkbaar, op enkele bezoeken van
journalisten uit buurlanden na, zo goed als nieuw.
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
