In het Reserve des éléphants du Gouma (zie mijn tips) zijn geen wegen, ook geen piste en ook geen kleine, bijna nooit gebruikte piste. Nee, we hobbelen ergens door de Sahel, door struikjes en over zandvlaktes. Net als ik wordt overvallen door het “alleen-op-de-wereld-gevoel”, doemt uit het niets een herder te kameel. Zijn aanwezigheid geeft maat aan het landschap waaraan verder elk referentie punt ontbreekt.