Ouderen hebben, zoals in veel stamverbanden, een hoge status bij de Dogon van centraal-Mali. Maar omdat iedereen die dit moeilijk begaanbare en niet erg vruchtbare land bewoont volstrekt afhankelijk is van de anderen, kennen de Dogon een prachtig ritueel waarin de ouderen de jongeren prijzen, waarna de jongeren op hun beurt de ouderen omstandig prijzen. Vervolgens spreken de mannen mooie woorden over de vrouwen, en vice versa. Dat besef van diepe wederzijdse afhankelijkheid komt terug in veel Dogon-rituelen en gewoonten. Bijvoorbeeld het onwaarschijnlijk uitgebreide begroetingsritueel, wanneer twee Dogon elkaar op straat tegenkomen. De persoon die begint, vraagt de ander naar diens gezondheid. En naar die van zijn vrouw. Maar ook naar z'n zoon, dochter, zus, broer, buurman, buurvrouw, vader, moeder, en zelfs naar de gesteldheid van z'n geiten. De ander zal, ongeacht de situatie, altijd antwoorden met 'Sewa', oftewel: 'Uitstekend'. Ook als z'n vrouw in werkelijkheid heel ziek is, of het huis van de buurman zojuist is ingestort. Wanneer de eerste persoon klaar is met z'n vragenvuur, is het de beurt aan de ander. Het ritueel herhaalt zich op volkomen identieke wijze. Zo bevestigen de Dogon elkaar dagelijks dat ze sterk bij elkaar betrokken zijn.