Tijdens de 5 daagse trekking in de Dogon loop je vaak urenlang zonder veel levendigheid tegen te komen. De peulfamilie die ik eerder plaatste leven ene eenzaam bestaan als nomaden. In de dorpjes die tegen de rotswand zijn gebouwd gaat het er over het algemeen ook rustig aan toe, maar in dit dorp waar we onderweg doorheen kwamen, was het een drukte van jewelste. Alle aandacht ging uit naar de mannen met de djembee's, waardoor wij het kleurrijke tafereel goed in ons konden opnemen. De mensen hadden amper door dat wij ook tussen het publiek stonden (behalve natuurlijk het groepje aan onze kant, die hadden plots een paar toeristen in het vizier). op de achtergrond zie je de imposante rotswand (Falaise de Bandiagara), die zich over zo'n 200km dwars door de woestijn uitstrekt en zo'n 400 m hoog is.