Le petit Malgache- Een speciale ontmoeting - blogthema
Le petit Malgache- Een speciale ontmoeting - blogthema
Reizen is voor mij vooral contact maken. Vluchtig oogcontact, een glimlach, een zwaai of een contact dat een verbintenis voor het leven kan worden. Ik wil jullie voorstellen aan Emeric, voluit Onja Emeric Tanteliniaina uit Fianarantsoa, Madagaskar. Fianarantsoa is een studentenstad. Het heeft een universiteit, hogescholen en er is een seminarie. De bisschop zetelt in Fianar en er zijn nog vijf kerkgenootschappen actief. Emeric, 12 jaar oud, woont in de Ville-Haute, vlakbij de kathedraal. Zijn moeder, Emerentienne Ramiandraibe, werkt in een piepklein kruidenierswinkeltje en zijn vader Germain Randrianasolo is automonteur/chauffeur bij een Fransman. In totaal zijn er 8 kinderen. Ieder kind heeft een eigen achternaam, die bijvoorbeeld is afgeleid van de dag waarop het geboren is. Het is zondag 20 juli 2003, een mooi moment om de kathedraal te bekijken en een mis bij te wonen. Er staan al veel mensen te wachten tot de deuren opengaan, maar na een kwartier komen we erachter dat de kathedraal gesloten is vanwege de vakantie. “Damn”, zegt een teleurgestelde toerist, die speciaal voor de dienst gekomen is. Een jongetje lacht naar me. Hij laat zijn zelfgemaakte kaarten zien die hij wil verkopen om schriften voor school aan te schaffen. Ik heb zo mijn twijfels, maar ik koop toch een pakje. Onja schrijft zijn adres erbij. Terug in Nederland stuur ik hem een kaart. Het is het begin van een lange reeks brieven en kaarten die overgaat in e-mail en Skype. De eerste brief van Onja:, geschreven in het Frans op een blaadje uit een schrift. "Ik heb de kaart gekregen dank u dat u mij niet vergeet en ik ben blij en dank God. Hoe gaat het met de mensen uit Nederland met de mensen uit de Haute Ville gaat het goed vooral met mij uw vriend. Ik ga naar school behalve als ik een vrije dag heb dan heb ik tijd om met mijn vrienden te praten. Tot de volgende keer Onja, votre petit Malgache" En dan is het 2005. Hoewel President Marc Ravalomanana na de crisis van 2002 hervormingen heeft doorgevoerd, gaat het slecht met de economie. De Fransman vertrekt naar Frankrijk en vader Germain raakt zijn werk kwijt. De familie moet bezuinigen. Er is wel geld voor de basissschool, maar Emeric wil zo graag doorgaan naar Collège. Na veel wikken en wegen en informatie opvragen bij de school over de kosten, besluiten `les gens de la Hollande` het schoolgeld te betalen. Emeric kan door. Nu de schriften nog. (wordt vervolgd)