Cultuurshock

Door: MiekeDeHaas

Geplaatst op Jul 10, 2014

Het maandthema 'Cultuurshock' doet me denken aan een situatie in Kenia.
Als afsluiter van onze prachtige rondreis door Kenia en Tanzania, besluiten we om op de laatste avond met een groepje van 6 personen te gaan barbecueën. Volgens zeggen is er een goed restaurant in de buurt van ons hotel waar een gevarieerde barbecue wordt aangeboden.
Alhoewel ik geen vleeseter ben stem ik toch in om mee te gaan en zeur verder maar niet.

We nestelen ons aan een tafel op een krakkemikkige stoel en een te hoge tafel. Maakt allemaal niet uit. Flesje bier besteld bij de ober en geproost op de fantastische reis.

De eerste spies arriveert met veel charme op ons bord. Stralend vertelt de ober dat dit giraffe-vlees is! "Hallo, giraffe-vlees ... het mooiste dier wat jullie gezien hebben, en dat ga je opeten?"
O, nee, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dit te gaan eten. Doorschuiven die hap. Er volgen uiteraard nog meer spiesjes met dezelfde prachtige wilde dierennamen, zoals krokodil, zebra, gevogelte, nijlpaard en gnoes.

Het hele dierenrijk van de afgelopen 3 weken komt voorbij! Mijn mond valt open van verbazing en snauw naar mijn medereizigers of ze hun verstand verloren zijn? Ze eten en smakken gewoon door! Ter afkoeling neem ik nog maar een flinke slok bier en bestel meteen een nieuw rondje. Ze moeten echt niet denken dat ik milder ben geworden in de loop der jaren. Ik heb er in ieder geval nog niets van gemerkt.

Het wordt er niet gezelliger op met mijn standpunt en de oergezellige houding. Ik besluit om alleen nog maar te drinken, niets meer te zeggen en vooral geen levende herinneringen aan het prachtige dierenrijk op te halen. Ik ben in shock.

Moment suprême... afrekenen. Ik ben de vrouw van de portemonnee en vraag quasi vriendelijk (lees uitgestrekt gezicht met de mondhoeken naar beneden) aan de vriendelijke ober of hij de rekening wil brengen. Met z'n mooie brede glimlach brengt hij deze. Zoals meestal bekijk ik de rekening diagonaal en zie opmerkelijk veel flesjes bier genoteerd staan. Bijna het dubbelen van wat we genuttigd hebben. Dit moet vast een vergissing zijn. Even wenken ... de vergissing benoemen ...en alles komt goed.

Even later komt een andere ober om de betaling verder af te handelen. Hij ziet er uit als een bazig type met een verkeerde snor. In mijn rechter ooghoek zie ik onze vriendelijke goedlachse ober afdruipen. Is hij afgewerkt? Nee, zegt deze norse ober, hij heeft ontslag. Why? He makes a fault!!!!

Nu is iedereen in shock. We druipen met z'n allen gedesillusioneerd af naar ons hotel. Ik voorop met een dubbele dosis shocking.