Een beetje Keniaan

Door: OpeensbenikinAfrika

Geplaatst op Jan 14, 2013

Blanke
Het is onvermijdelijk. Ik ben een blanke in Kenia. Zo komt de maand januari hier uit de lucht vallen voor velen. Het geld is verbrast tijdens kerst maar in januari moet het schoolgeld betaald worden. Zelfs mijn groenteman vraagt mij om een bedrag voor zijn dochters schoolboeken. ‘How are you?’ wordt door sommige brutale kinderen afgewisseld met ‘You have sweetie for me?’. Nog steeds opschrikken als er een kip naast je in de bus zit. Maar zo heel af en toe, soms zelfs door de kleinste details, voel ik me een beetje Keniaan.

Een beetje Keniaan
Zo besloot ik in december een trip te maken naar een familie op het platteland in West Kenia. Blijkt heel Kenia rond kerst terug naar zijn familie in ‘rural area’ te gaan en was het één grote chaos bij de bussen. Dubbele prijzen, honderden mensen in de rij en geduw en getrek om binnen te komen. Ik vond een hele brakke bus verderop in de stad (wat mij 4 uur extra kostte door panne) en kwam zo bij de bestemming terecht. Prachtige groene heuvels, tussen de beesten en bij een gelovig en warm gezin. De opa was vroeger pastoor en had nog zoveel uitstraling dat ik ook bij elk maal braaf ‘Amen’ zei. Toen ik naar een paar heerlijke dagen vertrok kreeg ik een volle zak bananen mee en zo arriveerde ik bepakt en bezakt in Nairobi. Dan voel je jezelf een beetje Keniaan.

De wedstrijd Kenia- Burundi. Kwalificatie voor de Afrika Cup was de inzet. Op een beroerd veld speelde Kenia gelijk en omdat de eerste wedstrijd was verloren waren ze meteen uitgeschakeld. Ik baalde en een Keniaan beurde me op, ‘volgende keer beter joh’. Een beetje Keniaan.

In een opwelling besloot ik een reisje naar Lake Baringo te maken. Er was één lodge en die was meteen ook afgesloten voor mensen uit de omgeving. Toen ik water ging kopen kwam ik een leraar uit de buurt tegen die vakantie aan het vieren was. Aan zijn hand heb ik de hele omgeving ontdekt. Zwemmen in het meer, wandelingen in de omgeving en s ’avonds vis en ugali eten en met de dorpsoudsten het nieuws kijken. Een beetje Keniaan.

Kleinzoon
Vorige week overleed mijn Oma op 90 jarige leeftijd. Een geweldig mens, ze zal gemist worden door de hele familie. Via Skype op de mobiel van mijn broer kon ik toch bij de prachtige dienst voor haar aanwezig zijn. Daarna even de gedachten verzet door met Gitahi in de plaatselijke kroeg Engels voetbal te kijken. De volgende ochtend met een groep ‘uitgewaaid’ tijdens de klim van de Ngong heuvels. Geen twijfel, ik ben iemands kleinzoon die geniet van zijn laatste weken in dit machtige land.