Vast in de modder van de Masai Mara

Door: IrisHoudkamp

Geplaatst op Feb 5, 2011

Dag 7, maandag 01-03-2010

Vroeg opgestaan en na een paar misverstanden op weg naar de Masai Mara met onze gids Jack.
We reden langs Great Rift Valley, waar niemand woont, en waar ook niet echt dieren zijn. Mooi was het wel.
Er zat een baviaan op de rand van de snelweg, impala's en zebra's stonden in het gras.
Toen sloegen we af en onze asfalt weg veranderde in een zandweg, wat nog steeds aangeduid werd als de 'highway'. Eerst was die weg nog netjes en goed begaanbaar, na een tijdje kwamen er gaten in de weg, en die maakten plaats voor kuilen, hobbels en stenen. Soms hing de Jeep bijna 45 graden naar de zijkant, maar onze gids had alles in de hand.
We sloegen weer af, en onze oranje zandweg maakte plaats voor een vaag bandenspoor. Jack had zijn fourwheeldrive hard nodig om door de modder heen te komen.

We reden door groepen thompson gazelles en af en toe langs een gnoe. We zagen giraffes. Toen kwamen we op een punt waar we niet verder konden door overstromingen en we keerden om. Jack keek op zijn telefoon, en we zaten vast in de modder.

Na een tijdje gassen zonder succes, ging Jack hout halen, bij een Masai dorpje. Hij kwam terug met enorme stukken hout, maar ook dit hielp niet. Anna en ik stapten uit om te helpen zoeken naar stenen, en intussen waren er ook twee Masaivrouwen met kinderen op de rug stenen voor ons aan het zoeken. Ook de poging met de stenen mislukte.

Er kwam een Masai jongen op ons af, met zijn traditionele rode doek, en zijn stok. Er kwamen nog twee jongens bij, die Jack begonnen te helpen. De jongste, 14 jaar, werd om takken gestuurd, die hij afhakte met zijn traditionele kapmes. De jongen heeft 10 koeien en 10 geiten.
Er kwamen takken en nog meer stenen, maar het mocht niet baten. Daar stonden we dan, met onze blote voeten in de modder. Anna probeerde de Jeep uit de modder te rijden, Jack gaf alles wat hij in zich had, maar nog steeds zaten we vast, en we zakten steeds dieper weg.

Er kwamen vier giraffes een eindje van ons af staan, twee grote en twee kleintjes. Gnoes kwamen langs galopperen.

Maar na een uur of 3 was de lol er toch wel een beetje af. Vastzitten in de wildernis is leuk hoor, avontuurlijk ook, maar na een tijdje moet het harde proberen toch wel succesvol blijken. We missen nu al een halve dag in het park, maar we zijn wel ECHT in Afrika.

Uiteindelijk zijn we gered, natuurlijk. Toen het begon te schemeren zagen we een Jeep naderen, en er sprongen een stuk of 6 jongens uit, die aanwijzingen gingen staan schreeuwen naar de bestuurder. Toen we met vereende krachten de modder uit waren, kwam het volgende rescueteam, een truck, met weer een stuk of 7 jongens.
We werden door de truck en de Jeep naar het kamp geëscorteerd, waar we konden bijkomen van ons 5 uur durende avontuur.