Na een lange en vermoeiende rit door een totaal verlaten en onherbergzaam gebied, bereiken we aan het einde van de dag Loyangalani, aan de oever van het Lake Turkana.
De volgende morgen bezoeken we eerst een klein dorpje van de El Molo en in de middag wandelen we door het dorp dat rond de camping ligt. Loyangalani bestaat uitsluitend uit rieten hutten waar voornamelijk Turkana wonen en slechts een enkele Rendille. Elke stam heeft eigen gebruiken en een eigen stijl in haardracht, sieraden en kleding.
Het is op het heetst van de dag en meeste inwoners van het dorp verblijven in hun hut. Er is tenslotte toch niet veel te doen, want op deze kale grond groeit niets. Alleen de kinderen rennen vrolijk rond en vinden het prachtig om twee blanken te zien. Wij gaan op onze hurken voor een hut zitten waar een aantal vrouwen zich heeft verzameld en proberen met handen en voeten een kort gesprek te voeren.

De Turkana vrouwen hebben een hoog opgeschoren kapsel, dragen veelal donkerrode kleding en zijn behangen met prachtige, kleurrijke sieraden. Aan de speciale, wat hartvormige oorbel kun je zien dat de vrouw getrouwd is.
Deze dame heeft een wel erg strenge, donkere blik!