Vanuit Maralal vertrekken we naar Loyangalani, gelegen aan de oever van het Turkana-meer. Urenlang rijden we door een volledig verlaten en onherbergzaam gebied tot we pas tegen de avond plotseling het prachtige azuurblauwe meer zien liggen. Loyangalani is een klein plaatsje en bestaat vrijwel geheel uit hutjes die gemaakt zijn van takken en stro.

Vanuit hier bezoeken we een klein dorpje waar de El Molo wonen. De El Molo vormen één van de kleinste stammen van Kenia en in 1980 telde de stam nog maar 538 personen. Er zijn speciale maatregelen getroffen om de stam niet te laten uitsterven. Oorspronkelijk waren zij nomadische veehouders maar ze zijn overgestapt op de visserij.

We schrikken van het armoedige bestaan van deze mensen. Keihard werken in de brandende zon. Er is werkelijk niets om hun leven ook maar enigszins te veraangenamen.

Tijdens de wandeling door het dorpje hebben we al snel contact met een paar meisjes die ons bij de hand pakken en het dorp door leiden. Ze zijn prachtig versierd met kralenkettingen maar vooral ook met een schitterende hoofdtooi. Ondanks de armoede stralen de meisjes toch een bepaalde trost en zelfbewustheid uit die indruk op ons maakt.