Naar Kaapverdië op gezette tijden

Door: PhotoA

Geplaatst op May 14, 2012

Vlucht 124 van Praia naar Amsterdam via Sal vertrok een uur te laat, maar het vliegtuig landde op tijd op Schiphol – niemand stelde vragen? Onze reisgids zei het al: Kaapverdianen laten zich niet door tijd intimideren. Hoe zouden ze ook? Om 12 uur staat de zon in de Tropen zo hoog, dat zelfs de wijzers van de kerkklokken geen schaduwen werpen.

De Kaapverdische eilanden liggen op 6 uur vliegen, of op 5 uur, als dat beter uitkomt Bij Senegal rechtsaf. 10 eilanden op 400 tot 800 km uit de kust van West-Afrika. Het is er droog, de humor is er droog. Zo bestaat het openbaar vervoer uit minibusjes (aluguers) met een onbegrensd aantal ‘zitplaatsen’. Busjes vertrekken pas als ze ‘vol’ zijn. Wij reden eens anderhalf uur door de drukke marktplaats Assomada, omdat de chauffeur al die tijd vond dat er nog wel iemand bij kon… In Tarrafal vertrok elk busje wel precies op tijd, om tien voor twaalf. Elk busje arriveerde ook precies om tien voor twaalf. De mensen in Tarrafal houden kennelijk wel van vaste tijden.

Maar je weet het nooit helemaal zeker. Toen wij onze vlucht van Santiago naar huis wilden herbevestigen bijvoorbeeld, hadden wij onze twijfels. Op het geïmproviseerde kantoortje lag internet eruit, de dames belden mobiel in. Aan de muur hingen 3 klokken: Boston, Tarrafal, Parijs. Geen van de klokken bewoog, hun onderlinge tijdsverschil was volstrekt willekeurig. Met onze reconfirmation in de hand (Tud dret? Tudo bom? Fixe! Sim, muito fixe!) liepen wij naar buiten en wierpen een vertwijfelde blik naar de kerkklok, althans naar de plek waar je een klok verwacht. Nee dus. Op het gebouwtje waar we net uit kwamen zagen we gelukkig wel een klok: op 10 voor 12! En dat was het vijf minuten later nog. En dat zou het altijd blijven. De wijzers waren op de klok geschilderd...
De dames vam het herbevestigingskantoortje riepen ons nog na, dat het in Nederland 3 uur later was.

Até a próxima.

(naar een verhaal van reisgenoot Gert Jan)