Het Westafrikaanse Ivoorkust is een groot land en een modern land, met een paar grote steden. Maar als je van de gebaande paden treedt, kom je soms in heel afgelegen dorpen. Daar hebben sommigen best wel wat voorzieningen, maar toch wordt er ook nog traditioneel geleefd.

In de tijd dat ik er woonde kwam ik geregeld in dit soort dorpjes, zoals hier in Blieron. Het is een dorpje waar zowel vissers als krijgers wonen. Wanneer ik daar kwam als westerling, begonnen honden te grommen en doken de kleinste kinderen weg achter hun moeders: zo wit kenden ze niet.

Gastvrijheid was er altijd en overal. Dyula is een taal die ik maar een beetje sprak, maar dat was voldoende om iets te communiceren en bij een hut plaats te nemen om bijvoorbeeld een stukje kokos te eten samen.