Er is geen groter feest in Ghana dan een begrafenis. Drie dagen lang zijn dorpen en steden ontregeld, rouwprocessies trekken zingend door de straten, wegen en kruispunten worden afgezet om plaats te bieden aan honderden genodigden. Er wordt gegeten, gedronken, gedanst. Natuurlijk wordt er ook gerouwd, maar de nadruk ligt op het vieren van het leven van de overledene.

In de stad Kumasi zijn we uitgenodigd bij een begrafenis van een 94-oude dame. Het klinkt misschien vreemd dat wij daarbij mogen zijn, maar het aantal aanwezigen op een begrafenis is bepalend voor de status en prestige van de familie en zegt veel over het succes van de dode. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Enige vereiste is een kleine bijdrage en de dresscode, in dit geval zwart/wit omdat ze op hoge leeftijd gestorven is.

Begrafenissen zijn een hele organisatie. Vanuit de hele wereld komen er gasten over, het duurt daarom soms maanden voor het zover is en tussentijds ligt de overledene in een vriescel. Het is een kostbare aangelegenheid en daar wordt het hele leven voor gespaard. Van de gasten wordt een gift verwacht en deze bedragen worden stuk voor stuk genoemd tijdens de ‘ceremonie’ (vrouw met microfoon). Onze overledene was van goede komaf en kon rekenen op gulle gaven (2000 dollar van de familie uit de VS), maar minder mag ook, elke cedi telt. Deze vrouw deelde onder luid gezang geldbriefjes uit aan de familie. Op de achtergrond zie je de dj (geel shirt) al klaar staan en het is dat het in de open lucht is, anders was het dak er beslist af gegaan.