Gewoon onderweg, even van de verharde weg af, een kleine vallei inlopen en dan staat daar ineens deze jongen achter het hutje. We maken contact met een lach en wat handgebaren en ik mag hem op de foto zetten. Dan zie je toch dat hij verlegen wordt. Juist dát zijn de momenten die ik koester als ik mijn hobby uitoefen. Nergens vind je dat gevoel terug.