Van A naar B, verdwaald, bidden en hopen.
Cape Coast
Ghana
Wisseschout
Van A naar B, verdwaald, bidden en hopen.
Goedemorgen, noem mij maar Mozes en laten we bidden. Hierop volgt een soort preek en een christelijk gezang waarna iedereen heel hard AMEN roept. Een stoere jonge man zit schuin naast mij behangen met gouden sieraden en een zonnebril op, devoot zijn handen gevouwen, en hardop meebiddend . En nee ik zit niet in de kerk, maar in het openbaar vervoer die ons van Accra naar Agona moet brengen. En Mozes is de buschauffeur. Deze rit zal dan ook wel goed gaan na zoveel zegeningen. Mozes heeft beloofd te stoppen als we in Agona zijn, en dat doet hij ook braaf alleen stopt hij aan de kant van een weg waar geen dorp te zien is en het pikkedonker is. Daar staan we dan vertwijfeld met onze bagage. Welke kant moeten we op ? We zien geen steek ! HELP. Gelukkig is er ook een mevrouw uitgestapt die ons gebaart haar te volgen. Maar....wat ben ik toch goed zeg ! Ik heb toch vanmorgen nog een hoofdlampje in mijn broekzak gestoken? ! Gelukkig, want die Afrikaanse weggetjes zijn nu niet bepaald veilig met gaten en wegschietende slangen. Het is nog een stevig eind lopen naar Agona. Daar neemt de mevrouw ons mee naar een plein waar taxi's staan, want we moeten nog door naar een logde die we gisteren geboekt hebben. Een jongen wil ons wel brengen, maar moet eerst zijn auto nog halen, maar aangezien hij nogal naar de drank ruikt slaan we het beleefd af. Dan een volgende taxi aangeschoten, en die weet echt heel erg zeker de Lodge aan de kust te vinden en we spreken een prijs af. Er stapt nog een vriend van hem in en even later bedenk ik dat het misschien niet zo'n goed idee is wij met z'n tweeën in het pikkedonker over kleine onverharde binnenweggetjes met twee grote mannen in een auto. Je weet maar nooit. We hobbelen een half uur en ik vraag of ze toch zeker weten dat ze goed rijden. Mijn man zit uiterst relaxt achterover en laat het allemaal aan mij over. Hij zegt altijd:" jij bent mijn reisleidster " De chauffeur heeft dat feilloos in de gaten en spreekt dan ook alleen mij aan. Wel met White Man . Ha Ha. Na nog een half uur komen we in een grotere plaats aan. Ik zie een naambordje met Busua en pak gauw mijn Brardt boek, want daar staat een plattegrondje in van de streek. En ja hoor ...we zitten helemaal verkeerd. Dat vertel ik ook, nu vragen de jongens bij elke afslag White Man are we oké. Op mijn antwoord van:" ik woon toch niet hier, en jullie wel" , reageren ze niet. Maar hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet, we komen eindelijk om 12 uur middernacht in de Lodge aan. Daar hebben ze zelfs nog een zeer laat diner voor ons klaarstaan. De chauffeur wil nu van de withe man wel het dubbele betaald hebben. Logisch na zo'n uren durende rit. Maar ja ze hadden wel gezegd dat ze het wisten te vinden. Ik betaal ze anderhalf keer de ritprijs en iedereen is tevreden. We moeten nog wel even de auto aanduwen voor ze terug kunnen. En zo storten wij na de maaltijd in ons bed in het hutje aan het strand [ www.hideoutlodge.com ] Reizen is soms afzien, maar zeker ook hilarisch, spannend, en je weet nog eens wat te vertellen.
Foto's
