Bokito in Gambia
West Gambia
Gambia
Abytravel
Bokito in Gambia
Het zat misschien wel in de lucht , die mei van 2007, dat alle mannelijke apen zich opeens gingen misdragen ten opzichte van mensen. Hoe dan ook, ik beleefde daar bij die strandtent in de buurt van Sanyang een paar angstige momenten, die ik niet snel meer zal vergeten. Meer nog, omdat dit helaas ook het einde betekende van mijn eerste TZ1, mijn zo geliefde camera en trouwe metgezel op al mijn reizen.
De dag was zo mooi begonnen, het was na een paar winderige dagen met regendreiging prachtig windstil en zonnig weer. Met mijn afrikaanse pleegzoon Alex besloot ik eerst naar de vismarkt in Tanji en vervolgens naar een mooi plekje aan het strand te gaan. We namen de bush taxi en dat alleen al is altijd een leuke belevenis en goed voor de nodige contacten.
Het laatste stuk naar het strand ging over een zandweg met de nodige kuilen, hilariteit alom bij de zoveelste zwaai van de chauffeur. Uit mijn ooghoeken zag ik vlak voor ons eindpunt een paar apen wegschieten in de bosjes. Wie weet kon ik er straks nog wel éen fotograferen.
Maar nu eerst wat drinken, want van de stoffige reis waren we best dorstig geworden. Vlakbij het strand vonden we een barretje met een prachtige tuin vol kleurige planten. Dus na ons overheerlijke sapje ik die tuin in en met de macro instelling bloemetjes schieten. Nou is het met dat overdadige licht daar nog weleens lastig om de juiste instelling en hoek te vinden, dus ik ging helemaal op in m'n bezigheden. Alex stond vlak achter me over m'n schouders mee te kijken wat ik deed.
Opeens een enorme schreeuw "Watch out!, RUN!!" en tegelijk krijg ik een duw in m'n rug. Geen flauw idee wat er aan de hand was, probeerde ik weg te komen, maar door de duw en het mulle zand struikelde ik en kwam bovenop arme TZje terecht. Op nog geen meter van me vandaan stond een groene aap met ontblote tanden te dreigen, dus ik wist niet hoe snel ik op moest staan en wegrennen. Gelukkig verloor de aap al snel zijn belangstelling voor ons en konden we terug om nog maar een drankje te nemen voor de schrik. Het bleek trouwens dat de aap z'n tanden venijnig in de kuiten van Alex had gezet, vandaar zijn plotse duw en geschreeuw. Gelukkig had hij een dikke spijkerbroek aan en bleef het bij wat blauwe plekken. Anders had het er heel wat minder mooi uitgezien voor Alex, deze apen hebben hele nare bacteriën in hun mondholte en kunnen zelfs rabiës (hondsdolheid) overbrengen.
Toen we de eigenaar van de bar van ons avontuur verhaalden, vertelde hij ons , dat deze aap wel vaker voor problemen had gezorgd. Hij beschouwde de tuin als zijn territorium en alle vrouwen die er kwamen als zijn bezit. Dus ja, toen hij Alex zo vlak bij mij zag staan moest hij natuurlijk wel ingrijpen. Voor mij had er volgens hem geen gevaar gedreigd, want z'n agressie richtte zich uitsluitend tegen mannen. Misschien klopte dit wel, maar zelfs als ik dit had geweten had ik het risico toch liever niet genomen. En bovendien, wat doet zo'n aap als ie je als zijn bezit beschouwd.....??
M'n trouwe TZ vertelde dit avontuur helaas niet na, nog niet eens de val zelf, maar wel het zand werd hem fataal. In eerste instantie leek het mee te vallen, maar na nog een paar foto's van de inmiddels gekalmeerde aap, liep de lens blijvend en onwrikbaar vast. Bij de reisverzekering werd er eerst enigszins ongelovig en vervolgens lacherig gereageerd: "Nou blijkbaar was Bokito daar ook los..."
Foto's
