Eerder had ik altijd erg veel moeite met portretfotografie.
Op de een of andere manier vond (en vind ik soms nog steeds) het een inbreuk op iemands privacy.
Voor mijn gevoel moest je het dan maar stiekem doen, met de lange lens of vanaf je buik geschoten, op hoop van zegen.
Tijdens mijn laatste paar reizen kom ik langzaamaan achter dat het ook heel leuk kan zijn. Even vragen en meestal is het niet eens een probleem. Sommige zijn zelfs trots dat je hen vraagt. Zo zie je maar dat je dingen soms ook verkeerd kan zien, het is over het algemeen zelfs best leuk.