Slapen in de methodistchurch!
Lower River
Gambia
Mandy en peppi
Slapen in de methodistchurch!
17maart 2006
Na alle afhandelingen bij de grensposten van Senegal en Gambia konden we met de benodigde stempels en papieren eindelijk lekker door gambia rijden op naar onze bestemming aan de kust, onze gehuurde huisje!
De weg die we nu nemen, de southbank, staat bekend als de slechtste weg van gambia vol met gaten.
Maar omdat we al zo veel slechte wegen zijn tegen gekomen op onze reis van Nederland naar Gambia schrikt niets ons meer af en hoe erg zou het kunnen zijn.
De weg van de southbank verras ons, hier is gambia helemaal niet zo vlak als gezegd wordt, we gaan heuveltje op, heuveltje af over een oranje zand weg en om ons heen zijn hier en daar groene stuiken en bomen te zien,
Helemaal niet het zelfde landschap als aan de kust en de north bank.
Na een tijdje veranderd de weg van oppervlakte , het zand maakt plaats voor asfalt... nou ja asfalt? het is meer asfalt met hele grote gaten , eigenlijk meer hele grote en ook diepe gaten met een klein beetje afsalt er om heen!
De regen die met het regenseizoen altijd valt, heeft diepe gaten veroorzaakt in het asfalt en het zand heeft vrij spel.Sommige gaten zijn zo diep dat je er met de auto echt in, doorheen en weer uit kan rijden.
Natuurlijk heel voorzichtig om de banden niet lek te rijden.
We gaan een kilometer of 25 / 30 per uur en eigenlijk kunnen we ook niet harder, door het wegdek maar ook doordat de auto gewoon niet meer harder gaat.
We hebben in Mauretanie benzine getankt wat echt het laatste uit de pomp was en deze heeft vol met vuil en zand gezeten zodat we een dikke laag prut onder in de tank hebben zitten die zo nu en dan omhoog wordt gezogen de moter in en zorgt dat deze echt niet meer harder wil.
We zijn al een aantal keren gestopt langs de weg zodat patrick de benzineleidingen kon doorblazen en ook aardige voorbijgangers waren ons komen helpen. Natuurlijk onze snoepjes en koekjes gedeelt met hen.
Wat een vriendelijke en behulpzame mensen hier!
Na een tijdje komen we langs een paar huisjes en zie een zelfde auto als de onze staan alleen in het rood ( suzuki jeepje).
Wat leuk denken we nog , en onze auto waaschhijnlijk ook die dacht want precies naast deze suzuki stopte onze auto ermee en we kregen hem niet meer aan de praat.
De eigenaar en het halve dorpje kwam meteen aangelopen en vroeg of ze konden helpen.
Voor we het wisten was de motorkap open en hing iedereen over de motor heen.
Na wat overleg besloten de mannen en patrick dat nu verder rijden geen goed idee was aangezien het over een uurtje of 2 donker werd en de kust nog ver was.
Wat nu! natuurlijk was hier geen hotelletje ofzo en met de tent bij de auto was ook niet echt goed idee.
Maar de oplossing was snel gevonden!
Bij het dorpje was ooit door missionarissen een kerk gebouwd met bijgebouwen, de methodist church.
Daar werd door de mensen geen gebruik van gemaakt omdat het grootste deel moslim is maar er waren nog wel een paar mensen die het gebouw onderhouden.
Een groepje mensen ging naar de kerk om te vragen of we daar mochten overnachten.
Dit was goed en we kregen een deel van het gebouw aangewezen waar een paar bedden stonden en kasten vol met boeken over het geloof. Dit zou onze slaapplek worden vanacht.
Patrick ging met de auto duwend naar de kerk en pakte vast de spullen die we nodig hadden.
De vriendelijke eigenaar van de suzuki ging met mij op pad om flessenwater te vinden. ( want water uit de put ... voor ons niet zo een goed idee)
Dit bleek onmogelijk te zijn dus we kwamen terug met wat flesjes frisdrank en een stokbrood zodat we wat te eten hadden.
Ook nodigde hij ons uit om mee te komen naar zijn werk, een toeristenkamp die in aanbouw was .
De eigenaar was een aardig duitse man en hij was zijn rechterhand.
Hier hebben we even gezellig zitten praten en kennis gemaakt met de local drank , palmwine.
Terug bij de kerk zijn we douche ( met een paar emers) en zijn we lekker gaan slapen om .... midden in de nacht wakker te worden geschrikt van een enorme klap , en nog een en nog een. En we hadden het gevoel dat er de hele tijd iemand om het gebouw heen liep en naar binnen gluurde!
Vanochtend bleek wat dit nu geweest was! het dak van het gebouw bestond uit ijzere golfplaten en naast het gebouw stonden mangobomen
De afvallende mango's hadden dit kabaal gemaakt en ons zo doen schrikken!
En die "persoon" die om het gebouw liep snachts.... bleek een ezel te wezen! Ha Ha ha wat je gedachte niet voor vreemde kronkels maken als je in zo een omgeving bent terecht gekomen.
Patrick heeft de auto weer beetje gerepareerd zodat we in iedergeval de kust zouden bereiken en daar op ons gemaakt de tank zouden kunnen schoonmaken.
We zijn nog even iedereen wezen bedanken die ons geholpen had en zijn weer naar het toeristenkamp gereden omdat onze "redder in nood" daar weer aan het werk was, we hebben hem bedankt en hem wat spulletjes voor zijn kids gegeven .( voetbal, kleurpotloden ed)
En natuurlijk zijn lege frisdankflesjes weer terug gegeven. ( en meteen een paar nieuwe voor hem gekocht)
Nu op naar de kust!
Foto's
