Lalibela, de stad van de engelen. Een bijzondere plek waar je je blijft verwonderen. In een labyrint van gangen en tunnels bevinden zich elf rotskerken die 800 jaar geleden handmatig met hamer en beitel uit de bergen zijn gehakt. Vooral de ceremonies zijn een belevenis. De geur van wierook, kaarslicht, het gezang van de kerkgangers en het geluid van de trommels dat weerkaatst wordt door de hoge gewelven. Een mystieke ervaring of je nou gelovig bent of niet.

Niet alleen de kerken maar ook het leven erbuiten is boeiend om te zien, het is een schouwspel op zich. Overal zie je priesters, nonnen en pelgrims hun ochtendgebeden reciteren of in de bijbel lezen. Gekleed in het wit, de kleur van een goede ziel, beleven ze hun geloof op een heel intense manier. Maar dat urenlang bidden vermoeiend kan zijn, zien we aan de gelovigen die her en der tegen de kerkmuren geleund zitten. Deze oudere vrouw met haar ’mayuamia’ (bidstok) heeft ook een rustig plekje opgezocht.

En voor de nieuwsgierigen onder ons: 1919 is het jaar dat de kerk gerestaureerd is.