Reizen door de Danakil woestijn
Danakil
Ethiopië
Hestermaasdam
Reizen door de Danakil woestijn
Danakil depressie.
We vertrekken uit Addis Abeba met 2 jeeps, in Logia sluit de kokkin zich bij ons aan samen met een gids en een monteur. Nu zijn we met 3 jeeps.
Voor we de volgende morgen het dorp verlaten worden de jeeps en ook nog wat extra jerrycans volgetankt .
Bij het Afrera meer wordt zout gewonnen, overal zijn bekkens voor verdamping van water om zo zout te winnen.
Het meer schittert in zachte pasteltinten met als contrast de zwarte lavasteen langs de weg.
Vlakbij onze overnachtingsplaats in een warmwaterbron, het water is zo'n 40 graden , is best warm en je moet even wennen dan is het lekker. Zo zijn we goed schoon want de volgende dagen krijgen we weinig kans meer om ons te wassen.
We slapen hier in eenpersoons hokjes van golfplaat en gaas,( heeft wat weg van paardenboxen) de wind kan zo lekker naar binnen en de temperatuur valt dus best mee 's nachts. Met de wind komt ook het zand binnen er ligt een laagje over het bed en de bagage.
Het wild is schaars hier wat niet verwonderlijk is in deze omgeving. Stukken met lavasteen dan weer wat zand met struikjes. Toch zien we Kori trappen, 1 gazelle en 1 baviaan, struisvogels en wat dromedarissen. Die laatste zullen wel niet onder wild vallen.
Vanmorgen is er een geit op het dak van de jeep vastgebonden, het arme dier in deze bloedhitte op het dak, de asfaltweg heeft allang plaats gemaakt voor hobbelpaadjes, en daar ligt ze dan schuddend op het imperiaal in de zon. Later begrijpen we dat dit voor de laatste avond in de Danakil is als afscheidsdiner....
's Avonds wordt het geitje vertroeteld met eten en aanhalen om de volgende morgen weer het dak op te gaan.
In Semera, waar de Afar wonen,wordt toestemming gevraagd voor ons bezoek aan de Danakil en krijgen we een bewapende Afar per jeep mee.
Laat in de middag komen we aan op het basiskamp van de Erta Ale, als de zon verdwenen is beginnen wij aan onze klim naar de krater.
Er gaan dromedarissen mee voor de bagage, zaklampje op het hoofd en lopen maar. We hebben eigenlijk geen idee hoe de omgeving eruit ziet; het zicht reikt niet verder dan de lichtbundel van ons lampje.
Na drie uur zijn we boven en laten onze bagage achter bij een paar Tigray hutjes. We dalen af en komen op een jaar oude lava laag die heel bros is en we zakken er geregeld doorheen. Dan staan we aan de rand van de Erta Ale..........Wat bijzonder om dit te zien en te voelen. Er staat een stevige wind die we in de rug hebben en toch voelen we de hitte die van de kolkende massa afkomt. Een zwarte kokende brij met een eeuwig brandend vuur.
De volgende morgen gaan we weer aan de afdaling beginnen, nu zien we wat we gisterenavond gemist hebben; lava in allerlei verschillende vormen, soms een paar struikjes en een sporadische bloem.
Na een heerlijk ontbijt op het basiskamp gaan we weer de jeeps in. Het pad is erg smal en we komen een paar jeeps tegen ,lastig passeren maar het lukt., We rijden naar Hamet Ela waar we 2 nachten zullen blijven.. Dit is een zoutwerkers dorpje met schamele hutjes.
Een schuur met touwbedden is ons onderkomen voor de nacht.
Er is geen toilet dus is het de bedoeling dat je een rustig plekje in het dorp zoekt en daar je behoefte doet.
Nou.... ik had mijn broek nog niet laten zakken of ik hoor een schreeuw van 1 van de bewoners; daar mag je nu net niet gaan zitten. Dus broek omhoog en verder zoeken. Net buiten het dorp bleek een toiletten gebouw te staan van militairen die hier vlakbij zitten, dat klinkt goed! Maar het ruikt minder, al op afstand komt er een walgelijke geur op ons af. Ik ben nog dapper naar binnen gestapt maar kwam gelijk kokhalzend naar buiten.
Op een immens grote vlakte ( het Asale meer) staan kuddes dromedarissen en wat ezeltjes. Daar tussen zijn mannen aan het werk ; ze bikken zoutstukken los die ze daarna in mooie gelijkmatige stukken vormen, een soort zouttegels. .
's Avonds komen de zout karavanen door ons dorp Hamet Ela, na een dag van ploeteren gaan ze nu op pad richting Mekele. zo'n 6 dagen lopen .
Dallol is een plek met fantastische kleuren en geuren.
De zwavel meren hebben grillige vormen er zijn geen paden, we volgen de gids die precies weet waar het veilig is. Je wil hier niet door de aardkorst zakken! Vlakbij zijn rotsformaties wat ook verrassend is, een grote vlakte en dan daar die rotsen.
Nog wat verder een paar warmwaterbronnen met kokend water.
Vanavond staat er geit op het menu, de kokkin heeft weer goed werk geleverd. ( en de geit is uit haar lijden verlost)
Vanmorgen hoorden we dat er de vorige dag een aanslag geweest is bij de Erta Ale; vijf Europeanen gedood en vier mensen ontvoerd waarvan twee Ethiopiërs. Daar worden we even stil van, het is de groep die wij tegen kwamen bij vertrek . Waren wij 1 dag later dan was ons dat overkomen.......
We staan weer met beide benen op de grond, het was zo'n prachtig avontuur en dan dit.
Als we stoppen om koffie te drinken beginnen de mobieltjes te rinkelen, voor het eerst sinds dagen ontvangst. Familie van de chauffeurs zijn ongerust want zij dachten dat het onze groep betrof. Zo horen onze chauffeurs dat er collega chauffeurs ontvoerd zijn die zij natuurlijk kennen.
Wat een gezellig afscheidsdiner in Mekele had moeten worden eindigt in een bedrukte sfeer.
Het nieuws in Ethiopië luidde: Vijf personen zijn doodgeschoten door een groep gewapende rebellen uit Eritrea en vier mensen ontvoerd. Eritrea spreekt dit tegen en zegt dat zij altijd de schuld krijgen.
Ik weet ook niet hoe dit verder afgelopen is.
Wij zijn dankbaar dat we weer heelhuids in de bewoonde wereld zijn en het leven gaat gewoon door.....
Foto's
