Een helse tocht...

Door: Mama-afrika

Geplaatst op Nov 24, 2009

Als de eerste zonnestralen de aarde raken en de nacht weer plaats maakt voor een nieuwe dag is hij er weer klaar voor. Zijn adem maakt kringetjes in de ochtendnevel. Het is nog fris en hij geniet er zichtbaar van want de morgenfrisheid zal snel plaats moeten maken voor de Afrikaanse hitte. Nog snel neemt hij wat te eten, voorlopig zal hij niets meer krijgen. De krater ligt als een gapend zwart gat voor hem. Hij weet wat hem te wachten staat. Langzaam loopt hij naar de krater rand en begint hij zijn tocht naar beneden. De tocht van bijna 4 kilometer over een stijl en smal pad kan hij inmiddels dromen. Maar de stenen van het pad liggen los. Uiterst voorzichtig zet hij been voor been en kiest hij zorgvuldig zijn volgende stap. Een verkeerde stap kan fataal aflopen. De zon wint terrein en hij voelt de stekende stralen op zijn huid. Rustig daalt hij af, terwijl hij achterloos de vliegen wegwuift. Ze komen af op zijn zweetdruppeltjes en oogvocht maar hij laat zijn concentratie er niet door verstoren. Achter hem hoort hij een stem die roept dat hij door moet lopen. De laatste meters komen in zicht, evenals het gapende zwarte gat. Het gat dat hij vervloekt.

Beneden zijn de anderen ook al aan het werk, dat ziet hij aan de stapels modder met zout die al op hem liggen te wachten. Even heeft hij een kleine adempauze, maar veel tijd krijgt hij niet. Grote maar vooral zware zakken met modder en zout worden op zijn rug gehesen. Opnieuw moet hij de 4 kilometer lange tocht afleggen, maar nu bergopwaarts met ruim 50 kilo op zijn rug. Maar hij geeft niet op! En terwijl hij naar boven loopt droomt hij weg en denk hij aan de dag dat zijn werk erop zal zitten. Hij droomt van een rustige oude dag, met voldoende eten en schaduw… De laatste meters lijken mijlen ver en zijn een hel. De hitte is ondraaglijk en het zout brand op zijn huid. Hij gaat gebukt onder het gewicht en zakt uitgeput door zijn knieën. Hijgend klimt hij over de krater rand en het gewicht wordt van zijn rug afgehaald. Even is er tijd om iets te drinken en dan begint de afdaling opnieuw….

Maar aan het einde van deze dag staat er een grote gele jerrycan voor hem klaar. Het werkzweet wordt van zijn lijf weggespoeld en dan kan hij plaatsnemen in de schaduw van een huisje met golfplaten dak, waar ook het eten op hem wacht. Hier kan hij bijkomen en uitrusten….tot de volgende zonnestralen de aarde zullen aanraken. Het leven van deze werkezeltjes gaat niet over rozen, maar het respect en de verzorging aan het einde van de dag zijn hen wel veel waard!!

El Sod is een grote krater in het zuiden van Ethiopie, waar zout wordt gewonnen. Vele ezeltjes lopen hier dagelijks heen en weer om het zout naar boven te dragen. De zoutwinning is een zware taak voor zowel mens als dier. El Sod is zeker een bezoek waard. Maar denk goed na voordat je een afdaling maakt in de krater, het is een helse tocht, vooral door de extreme hitte! Mocht je de krater gaan bezoeken denk dan aan deze ezeltjes en neem wat water en vers gras voor ze mee. Dan maak je hen droom een klein beetje waar!!