Verzamelwoede...

Door: Mama-afrika

Geplaatst op Sep 4, 2009

Hier zit ik dan, op mijn zoldertje. Er is amper nog een plekje waar geen dozen, tassen of zakken staan. Mijn katten zijn al dagen niet naar buiten gegaan omdat ze te druk zijn met het rondsnuffelen, want al die nieuwe luchtjes zijn natuurlijk ontzettend spannend! De verzamelwoede heeft bizarre vormen aangenomen. Waarom? vanwege onze reis naar Ethiopie natuurlijk! Zoals ieder jaar gaat er, naast onze eigen bagage, een grote reistas mee vol met cadeautjes voor de kinderen en volwassenen in het land van stemming.

Voorafgaand aan onze reis schrijf heb ik een schrijfkramp van alle brieven die ik stuur naar leveranciers van promotiemateriaal. Ik vraag of zij nog spullen op de plank hebben liggen die ze niet meer kunnen gebruiken, (bijv. omdat een artikel uit de collectie is, of omdat de bedrukking verkeerd is) en of ze deze beschikbaar willen stellen voor de kinderen in Afrika. De reacties zijn altijd overweldigend. Hele dozen vol worden bij mij thuis afgeleverd, zonder dat ik daar de portokosten voor hoef te betalen, meestal vergezeld met een spontaan briefje. De postbode krijgt er spontaan een hernia van, de arme kerel! Als tegenprestatie beloof ik altijd een paar foto's toe te sturen bij thuiskomst.
Caps, pennen, knuffeldiertjes, sleutelhangers, kleurpotloden, speelgoed, het zit er allemaal bij.
En dan zijn er nog familieleden en vrienden, die de shirtjes, broekjes en schoentjes van hun kinderen opsparen.

En nu zit ik dus temidden van al deze spullen en moet ik een keuze maken van wat er allemaal meegaat. Natuurlijk de pennen, de caps en de knuffels. De laatste 2 nemen weinig ruimte in beslag en wegen eigenlijk bijna niets. Dan veel broeken en shirts en wat schoenen. De voetbal en de frisbees kunnen ook niet achterblijven en de autootjes gaan in het zijvak. Een grote zak ballonnen en een tasje met zeepjes, wat sleutelhangers in de vorm van een lampje, een paar horloges etc etc. Elk gaatje van de tas wordt opgevuld.

Als de tas nokkie vol zit weegt ie zeker zo'n 15 kilo. Dat is behoorlijk wat overbagage, maar ook daar is aan gedacht.
Mijn baas sponsert ieder jaar weer de kosten voor de overbagage, dat is toch veel leuker dan het storten van een bedrag op een koude bankrekening. Al 7 jaar maken we hier dankbaar gebruik van.

Het mooiste van dit alles: De intense lach van een kind, man of vrouw.
Voor ons wellicht een afgeschreven prul, voor hen een groot en trots bezit!!

Waarom deze blog: ik hoop dat meer reisreporters dit initiatief zullen volgen. Het geven van geld is in deze landen vaak geen goede oplossing, het geven van bijvoorbeeld een shirt of een broek of een knuffelbeest is dan een leuk alternatief.
Veel succes!!!