Busreis van Addis Abeba naar Debre Tabor
Bahir Dar
Ethiopië
Suus2010
Busreis van Addis Abeba naar Debre Tabor
De zon schijnt bij ons ontwaken in stoffig Addis Abeba. We vertrekken vroeg, want we hebben een lange busreis voor de boeg naar het noordelijker gelegen Bure. Onze slaapplaats in Bure zal waarschijnlijk geen stromend water hebben. Bij aankomst in Addis riepen mijn kamergenootje Nikki en ik dan ook uitbundig: ‘ We hebben een douche!’ Om na een lekker maal op tijd naar dromenland te vertrekken.
De weg naar Bure is kleurrijk. We passeren glooiende heuvels met gele bloemenvelden en lichtgroen gras. Het is net regentijd geweest dus het landschap staat in bloei. We zien kleine huisjes met rieten daken van golfkarton, steen, hout of klei. Markten vol met mensen, kleurige kleren en andersoortig verkoopwaar. We vergapen ons aan volwassen mannen en vrouwen die grote bossen takken op hun rug langs steile wegen omhoog sjouwen. Enthousiast en nieuwsgierig zwaaien de Ethiopische kinderen naar ons langs de kant van de weg.
Als het lunchtijd is, maken we een tussenstop in Gebre Guracha. Op tafel staan grote zilverkleurige schalen met daarop injera’s (een soort van grote Ethiopische pannenkoeken) met roerei of warm vlees. De smaak is nergens mee te vergelijken en we vragen ons af hoe ze worden gemaakt. Sommige expeditiegangers grijpen hun kans en werken aan de tafel van het kleine restaurant hun reisdagboek bij. Want zoveel indrukken wil je natuurlijk niet vergeten!
Terug bij onze blauw-witte bus die aan de binnenkant versierd is met Maria-afbeelding en schilderingen op de deuren, spreken een paar straatjochies ons vrolijk aan. Natuurlijk willen ze wel op de foto. Dan komt de arm uit de mouw: met takjes hebben de jongens er ‘ geld’ op geschreven. Ook verder onderweg komen we regelmatig bedelende kindjes tegen. Helaas kunnen we weinig voor ze doen.
Terwijl we langs de blauwe Nijl rijden (die erg mooi is, maar meer op de ‘grauwe’ Nijl lijkt) wordt het steeds warmer. We zien kuddes koeien en geiten die worden gehoed door jonge kinderen. Ik bedenk me dat er op het gebied van onderwijs in Ethiopie dus duidelijk nog een hoop te bereiken is. En met heel veel zin in de komende dagen, het kennismaken met de kinderen en Pabo-studenten en het lesgeven, doezel ik dromend van de Ethiopische hooglanden nog even weg.
Van 15 oktober tot 1 november 2010 ben ik op Onderwijsexpeditie geweest met Edukans. Dit is mijn verslag.
Foto's
