Van Mumbai naar Addis Abeba
Addis Abeba
Ethiopië
MvanderLit
Van Mumbai naar Addis Abeba
Hallo Ethiopie!
In een halfvolle kist vertrekken we 1,5 uur te laat als de zon in Mumbai alweer riant aan de hemel staat. Daar hadden we niet echt om half twee voor hoeven op te staan. Iedereen zit bleek (ja, zelfs zij...), gapend en met wallen voor de gate te wachten. Tot mijn verbazing zitten er met name Indiërs op de vlucht en de meesten blijken Addis als transfer luchthaven te gebruiken. Onze kennismaking met ‘de Ethiopiër’ laat dus nog even op zich wachten.
Ethiopian Airlines is de oudste Afrikaanse luchtvaartmaatschappij en ze doen denk ik best lang met hun vliegtuigen ;-). De bekleding van de stoelen heeft z’n best tijd gehad en het water van de airco drupt via de bagagebakken direct op Alex’s voeten.
Het is te bidden dat de piloten professioneler zijn dan de stewardessen; de werking van het zuurstofmasker wordt zonder fysieke demo uitgelegd en nadat de stewardess grondig het reddingsvest heeft bestudeerd (ziet ze het misschien voor het eerst?) leren we, nadat ze geprobeerd heeft haar hoofd zonder ‘kapsel-schade’ door het gat te steken, hoe we het ‘ding’ via het lampje kunnen opblazen...wat een grap! Nog voor ze de emergency exits heeft aangewezen duikt ze met haar handtas de wc in om haar ontregelde haar weer te fatsoeneren. Het is ook best een gedoe die veiligheidsvoorschriften. Hahaha! De rest van de van de vlucht verloopt, op wat flinke turbulentie na, gelukkig overigens meer dan voorspoedig.
Ondertussen zijn we ingecheckt in ons hotel (het visum op de luchthaven was werkelijk een fluitje van een cent), hebben we de eerste kennismaking met de stad achter de rug en zijn we van de Indiase moesson in de Ethiopische drup terecht gekomen. Niks regen en 30 graden, hier hagelt het en is het een graad of 14. Brrrr, dat is weer even schakelen, maar gelukkig weten we dan ook meteen weer waarom we al die bagage bij ons hebben.
We zijn al de hele dag aan het bedenken met welke stad we Addis Abeba het beste zouden kunnen vergelijken, maar er schiet ons niets te binnen. Op het eerste oog is het een saaie, grauwe bedoening. Brede lanen, heel veel nieuwbouw in de vorm van betonen blokkendozen en een ongelooflijke hoeveelheid bouwputten. Het gaat dus best goed met deze stad en dat klopt wel volgens onze gids, aangezien de toetreding van buitenlandse investeerders is vrijgegeven en daar flink gebruik van wordt gemaakt. Verder is het arm....heel erg arm, met een grote hoeveelheid bedelaars, daklozen, kreupelen en andere gehandicapten.
Na aankomst en inchecken in het Adot Tina hotel zijn we op pad gegaan naar ‘Lucy’. Lucy ligt in het Nationale Museum en is een 3,5 miljoen oud skelet van een wezen dat al op 2 benen gelopen heeft, waarschijnlijk 1 van de eersten voor zover ze (= de archeologen) dat nu kunnen nagaan. De rest van het museum is gevuld met vazen en schalen uit de tijd voor Christus en een flink aantal schilderijen van nationale beroemdheden van recentere datum. Hier leren we dat onze blauwogige lieve heer helemaal niet donkerblond was. De goede man heeft bruine ogen en kroeshaar!
Vervolgens zijn we dwars door de stad naar een uitzicht punt boven de stad gereden. Buiten het bos van Eucalyptusbomen was hier verder niet veel te zien aangezien er over de hele stad een flinke mist hing. De wandeling terug naar de auto was wel meteen onze eerste echte kennismaking met de Ethiopiër, de marktstalletjes en de ‘brutale’ kindjes. Erg leuk, al heb ik wel meteen ruzie veroorzaakt met de lokale vrouwelijke bevolking toen ik zonder echte toestemming foto’s maakte... Ook op dat vlak moet ik nog even schakelen... hier willen ze vooral niet op de foto i.t.t de ruimhartige toegeeflijkheid van de gemiddelde Indiër. Enfin zo’n eerste dag mag je je daar toch nog wel even in vergissen?
Ondanks alle goede berichten over de Ethiopische keuken, beloofd onze lunch nu nog geen spectaculaire gewichtstoename deze maand.... dat is dan meteen een kleine positieve keerzijde van het feit dat het deze reis duidelijk niet om eten gaat...;-)
De middag hebben we doorgebracht in St. George’s Cathedral. Een Orthodoxe Christelijke kerk in het centrum van de stad waar vooral alle biddende mensen rondom de kerk een diepe indruk hebben achtergelaten. Wat zou ik me hier fotografisch kunnen uitleven als ze maar wat toeschietelijker waren... ‘Tom Poes verzin een list’... is het motto voor de komende dagen!
Het hotel is simpel doch prima. We delen het met een groep van 7 Spaanse stellen die allemaal een kindje hebben gehaald... 7 kleine kroeskoppies tussen 14 emotioneel aangedane Europeanen... dat is mooi om te zien!
Het land kampt verder (nationaal) met een elektriciteitsprobleem. Overdag gaat de stroom eraf en als je dan geen generator hebt dan heb je doodsimpel pech... ons hotel heeft duidelijk geen generator....;-(. Misschien is er om zeven uur weer elektra, is me net beloofd door de receptie... ik hoop het want dan kan de laptop worden opgeladen en kan ik dit verhaal afmaken en misschien zelfs nog met wat foto’s online zetten.
Morgen om 4.30 uur op voor een vroege vlucht naar Bahir Dar in het Noorden. Wordt vervolgd!
Foto's
