Hoe donkere wolken mijn voorpret vertroebelden

Door: Yves

Geplaatst op Jan 29, 2011

Dit had het weekend moeten zijn waarin ik met een blije lach op mijn gezicht de laatste inkopen deed en setjes kleren klaarlegde. In plaats daarvan struin ik met een bezorgd gezicht het internet af en doe de ene verontrustende ontdekking na de andere. De prognoses omtrent onze reis zijn de afgelopen vier dagen telkens bijgesteld, en steeds somberder geworden.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de wachtstand bij de KLM-helpdesk, want zoals het er nu naar uitziet gaat zelfs onze vlucht niet door. Wie had dit kunnen denken toen we een half jaar geleden tickets naar Cairo boekten?!
Met een druk op de knop bevestigden we onze boeking en daarmee de vervulling van een jeugddroom: rondreizen door Egypte, eindelijk de piramides en de sfinxen zien en de vele mooie tempels, genietend van het zomerweer in hartje winter – het was een dream come true. De laatste weken hebben we dan ook keihard gewerkt met het oog op deze vakantie, alle drukte getrotseerd. Een heel naslagwerk over het oude Egypte heb ik doorgenomen, om goed beslagen ten ijs te komen bij al die oude cultuurschatten die ik zo fascinerend vind.
En dan ontstaan er een week van tevoren rellen…
Ik besef dat de mensen daar niet voor niets de straat opgaan, dat ze er hun redenen voor hebben. Ik kan dan ook niet boos op ze zijn, maar toch. Het is een gevoel van machteloosheid dat me steeds meer en meer bekruipt, frustratie dat ik me in plaats van reisvoorbereidingen met reisannuleringen en -omboekingen bezig moet houden.
Er ontstaan steeds nieuwe dilemma’s: wel of niet het hotel in Cairo omboeken? (Wel; want het hotel ligt pal aan hét plein.) Wel of niet Cairo overslaan? (Misschien; deze is moeilijk, want de piramides dan?!) En nu: wel of niet überhaupt Egypte? Van dit laatste dilemma word ik echt verdrietig, want ik wil zó graag en leef er al maanden naartoe! Enerzijds wil ik daarom hoe dan ook mijn weg vinden richting het land van de farao’s. Anderzijds wil ik mij niet tegen beter weten in in een brandhaard storten. En dus probeer ik telkens opnieuw de risico’s af te wegen, zit ik daarvoor uren op het internet...
Nooit heb ik moeten denken aan een georganiseerde rondreis. Nu zijn er echter momenten dat ik wens me te kunnen verschuilen onder de paraplu van een reisagent die zegt wat veilig is en wat niet. O wat is dit vermoeiend!
KLM heeft inmiddels laten weten dat de vlucht met bijna een dag vertraging gaat om de avondklok aldaar te omzeilen. We kunnen er dus in ieder geval komen – hoogstwaarschijnlijk tenminste. Zekerheden over vertrek geven ze niet, “want dit gaat met de minuut”. We kunnen ook nog omboeken naar een andere bestemming.
Ben inmiddels een beetje murw geslagen… Eerst dus maar eens een pauze.
En dan maar hopen op eind goed al goed.