Een van de machtigste koningen aller tijden, de jonge Macedoniër Alexander de Grote, veroverde ruim driehonderd jaar voor Christus een groot deel van de bekende wereld. In de nieuwe gebieden stichtte hij bijna twintig steden die de naam Alexandrië kregen. Een daarvan ligt in het noorden van Egypte, aan de Middellandse Zee. De huidige miljoenenstad was een van de belangrijkste steden in het Romeinse Rijk, vormde eeuwenlang het wereldcentrum voor kennis en cultuur en was een millennium lang de hoofdstad van Egypte. Alexandrië stond voor prestige. Tegenwoordig is het vooral een grote stad met een groots verleden.

In de stad staat trots de rode granieten zuil van Pompei. Al zeventien eeuwen houdt hij zich staande in een serapeum, dertig meter hoog en geflankeerd door sfinxen. Het serapeum, een tempel die gewijd is aan de hellenistische god Serapis, is grotendeels verwoest maar je kunt er nog doorheen lopen. Ook onder de grond. De granieten pilaar is puntgaaf en lijkt net als vele andere bouwwerken uit het oude Egypte de eeuwigheid uit te dagen. Daarnaast liggen de leeuwen met mensenhoofden al sinds mensenheugenis op wacht, vriendelijk kijkend en versteend.