Heart of Darkness 3
Kivu
Congo Kinshasa
Danny-Hartogs
Heart of Darkness 3
Na de tocht op de vulkaan werden we naar het hoofdkwartier van Virunga National Park gebracht, een statig gebouw boven de jungle. Door de financiële steun van de Europese Unie zijn er momenteel heel veel Europeanen te vinden om het project op te starten en een betere leefomgeving voor de oorspronkelijke bewoners, zowel mens als gorilla te garanderen. Een Frans echtpaar heeft zojuist een nieuwe lodge geopend met het beste uitzicht dat ik ooit in mijn leven heb gezien, je kan tot Uganda en Rwanda de glooiing van de bergen volgen. Een speciale truck zou ons naar de volgende locatie brengen, Bukima kamp, een rit van anderhalf uur over tja, ik noem het geen weg meer. Onderweg zagen we de Nyamuragira vulkaan die op dat moment aan het uitbarsten was en pluimen rook en as de lucht in spuugde. Na een zeer hobbelige weg komen we bij het kamp aan, waar we de enige toeristen zijn. Ons tentje is opgezet tussen meerdere actieve vulkanen en ’s nacht zien we in de verte het lava door de lucht slingeren.
In de ochtend is het zover, we gaan de berggorilla's zien waar Dian Fossey uiteindelijk haar leven voor gegeven heeft. We hebben lang getwijfeld omdat het toch een hele investering is om een permit te krijgen voor deze tocht, maar we willen toch ervaren of dat het gevoel in real life net zo is als in Gorillas in the Mist. Na een paar uur ploeteren door de jungle, hoogteverschil zie je niet maar merk je toch wel degelijk, vele valpartijen, hadden we de moed bijna opgegeven. Maar dan komt het moment waarop je bij elke struik en boom hoopt, “Doe je mondkapjes op, “fluistert de gids. Onze harten gaan tekeer en tussen de struiken zien we de eerste gorilla. Verderop zit de familie met de silverback, de regels stellen dat je minimaal 7 meter uit de buurt moet blijven, maar onze gids zoekt een mooi plekje uit voor de foto zodat er uiteindelijk nog maar een meter tussen ons en deze mensapen zit. Mensapen zeg ik bewust want in elke beweging die ze maken en het contact met ons zit een menselijke factor. De kinderen springen en slaan op hun borst omdat ze willen spelen, de silverback kijkt ons vragend aan. Niet ver van hier, vlak over de grens, ligt de laatste rustplaats van Fossey, begraven ten midden van haar geliefden, wellicht heeft ze nog gespeeld met een van deze kolossen toen ze nog klein waren.
De laatste tocht was de meest zenuwslopende; vanaf het kamp zouden we naar Bunagana worden gebracht aan de grens met Uganda. Een tocht van drie uur ‘travelling over rocky grounds’ met een gewapende bestuurder. Elke 500 meter staat een militaire post omdat rebellen zeer actief zijn in het gebied, en wanneer een post niet bezet is houd ik mijn adem toch even in. Opgelucht komen we bij de grens aan en als souvenir krijg ik een kogel mee uit de truck. Toch tekenend voor De Congo, nog steeds in conflict maar o zo schitterend. Kurtz’s laatste woorden waren, “the horror, the horror.” De mijne zijn veel positiever, mijn jongensdroom is uitgekomen en elke ervaring was op zijn eigen manier betoverend.
Foto's
