Heart of Darkness 2
Kivu
Congo Kinshasa
Danny-Hartogs
Heart of Darkness 2
Aangekomen bij het hotel werden we blij verrast, we hadden een vriend erbij die ons door heel Congo zou willen leiden, voor het juiste bedrag natuurlijk en Des Grands Lacs zag er precies uit alsof de Belgen het zojuist verlaten hadden. Een grandeur van weleer, helaas de kamers an sich niet, maar het is Congo niet het Hilton aan de Apollolaan. Wanneer de waterstroom stokte dan kwam er direct iemand met een grote teil gekookt water aanzetten zodat we ons toch konden opfrissen. We hadden op de kaart al gezien dat de airstrip niet ver van het hotel gelokaliseerd was, echter we waren niet voorbereid op de hoeveelheid vluchten. In Goma mag dan wel de grootste VN troepenmacht ter wereld gestationeerd zijn maar het was alsof we in Tour of Duty terecht waren gekomen, helikopters en hulptransporten vlogen af en aan. Het enige wat nog miste was ‘Paint it Black’ op de achtergrond.
Nu kwam de volgende uitdaging, geld wisselen. We besloten maar op pad te gaan, echter alle banken gaven nul op het rekest dus we waren overgeleverd aan de zwarte markt op straat. Als verzamelaar van buitenlandse valuta wilde ik toch de Congolese Franc in mijn bezit hebben. Het meest waardevolle briefje dat in omloop is bedraagt 500 franc, daar kan je aardig wat producten voor kopen in het land, echter onze waarde is € 0,43. In de lokale supermarkt moesten we voor twee dagen eten in slaan omdat we de Nyiragongo vulkaan zouden beklimmen en er zelf voor eten gezorgd moest worden. Ik begreep alleen de prijsstellingen aan het schap niet, blijkt dat alles in Amerikaanse dollars is aangegeven omdat het VN personeel daar boodschappen doet. Met een gevulde tas keerden we tevreden terug naar het hotel.
De volgende ochtend werden we opgehaald om in 5 uur te top van de Nyiragongo vulkaan te bereiken, voor de inwoners nog steeds een verschrikking nadat deze in 2002 de stad volledig verwoeste bij een uitbarsting. Voor ons toeristen interessant omdat het lavameer in de nacht oplicht, wat tot in de verre omstreken te zien is. De weg naar het park leidde ons langs het VN kamp, kilometers aan geïmproviseerd hekwerk en uitkijkposten met daarop de bekende blauwe baretten. In de provincie Kivu waar we ons bevinden zijn nog steeds rebellenlegers actief en de website van Buitenlandse zaken adviseert dan ook niet noodzakelijke reizen naar het gebied af, helaas voor mijn ouders ben ik zeer eigenwijs.
De beklimming zelf was afschuwelijk, door een te snel tempo aan het begin waren onze benen geheel verzuurd maar we moesten nog minimaal 3 uur, dat werden er dus 5. We hadden een aantal maanden eerder de Kilimanjaro beklommen, een tocht van 6 dagen, maar dit was voor ons nu toch echt zwaarder. De losliggende lava-ondergrond hielp ook niet echt mee. Noemenswaardig is de enige andere toerist in de groep naar de top, naast de drie gewapende bewakers voor beveiliging, de onvermoeibare Rus Peter. Hij was vanuit Kinshasa komen reizen op een boot die 4 dagen vertraging had en had de Kilimanjaro eerder in één dag beklommen vanwege tijdgebrek. Nu liep hij ook vrolijk naar de top, onverstoorbaar. Aan de rand van de krater staan een aantal houten hutjes waar we zouden slapen, vanuit je bed kon je in het donker de oranje gloed zien opstijgen, wat een magische tafereel vormde, het enige nadeel is dat er een dusdanige wind staat dat je elke 5 minuten denkt dat je van de berg geblazen wordt met hut en al.
Foto's
